Yusuf Ziya Leblebici Şiirleri - Şair Yus ...

Yolun uzun belli, uzaktır burdan
Hele bir dur şurda biraz soluklan
Meclise girip de selam vermeden
Bir tas su içmeden gitme be ustam

Kapımızdan giren baştacımızdır

Gaçma buralardan getme ceylanım
Avcılar dahılır senin peşine
Ekmedihlerini biçme ceylanım
Başka tohum düşer senin yerine

Bu yaban dağları aşamazsın sen

Bu fani dünyada gül güleceksen
Boşuna ağlama sil gözlerini
Yarın çabuk gelir eğer beklersen
Gözünü kapatma çek ellerini

Umut var önünde aydınlığın var

yaşam, örgülerden ibaret
en katısı, düşünce duvarları.
aynı beyinler yığıldıkça üst üste
oluşuyor sistemin yapı taşları.

örgülerle çevrilmişsin, dönemezsin geriye.

Sabah gözümü açtığımda
Aynaya bakamayacağım
Gerçeklere soyunduğumda
Dokunsalar ağlayacağım

İnkar edilmeyecek acı

Bir gün geçmişin peşine düşüp
kendini sorgulayacaksın.
Daha dün gibi kaybettiğin uzun yıllarını
saymaya başladığında,
inan çok şaşıracaksın.

İnsanı doğuran da,
doğurtturan da sensin
el verip zincir vuran da,
zinciri kıran da
Boğazında yağlı urganı hisseden,
ipi çeken de

Kalemler kırılıp düzen bozulmuş
Haramiler tutmuş her bir taşını
Senden çalınanla saray kurulmuş
Uyanma vaktidir eğme başını

Kara duman tüter ülkem üstünde

Ey güzel insan;
kanını, canını
ürettiğine sunan anam...
Sen ki, içinde gezdirdiğin,
acısını çektiğin yavruna karşı
bitmez ki sevgin

İkinci baharı yaşatacaksan
beni ister misin diyerek sorma
Gözlerime bakıp sonra yakacaksan
Beni kandırıp da sırtımdan vurma

Denizi ver bana mavi gözünde