Yusuf Ziya Leblebici Şiirleri - Şair Yus ...

Aç insanın yediği mideye oturur ya
İşte öyle oturur içine, saflığına
Susamış iken, çatlayan al dudaklarına
Merhem değil, zehir sürerler parmaklarla

Bir güneş bulursun bulutların arasında

Dört duvarın arasında
Pencereler vardı camsız
Bir virane barakada
Kapılar vardı tahtasız

Henüz ondört yaşındaydı

Aydınlığa giden yollar tutulmuş
Gaddar haramiler tahta kurulmuş
Köşe başlarında pusu kurulmuş
Güneşe susayan halkım vurulmuş

Alnımızda silah hazır bekliyor

Sırtı yüklü hamal Ali
dert yüklemiş omuzuna
dönüşü yok gelmez geri
umudu taşır yarına

Atar sırtından küfeyi

Uğraştırma keseciyi
Hamam çıkarmaz kirini
İlif seni temizlemez
Atamazsın bu lekeyi

Fiyonk miyonk lacilerle

Nerelere saklandılar
Doğruluktan dem vuranlar
Soyununca kayboldular
Kendini adam sananlar

Adamlık urbada olsa

Kerizsin! ..

Pamuğu dilinle ezersen böyle
Sen demiri de bıçakla kesersin
Ağaçtan yem atarsan bülbüllere
Vallahi, billahi de sen kerizsin

Yer kapmak uğruna birilerine yağ yakmış
Dinazorlar var koltuklarına çivi çakmış
Zorlu merdivenleri bir bir çıktıktan sonra
Dönüp utanmadan kendi tabanını satmış

Haklarımızdan sav'anlar var iken bizleri

Kapat bu defterin sayfasını
tutmasın ellerim
görmesin gözlerim...
Dur,
açma o dünyayı.
Dünlere giderim,

Sıladan bir haber geldi
Kara Kazım gidiyormuş
Gözlerimden yaşlar indi
Kara Kazım ölüyormuş

Ardı sıra dağlar ağlar