Yusuf Ziya Leblebici Şiirleri - Şair Yus ...

Biri yerken biri bakar
Komşu tokken o aç yatar
Elhamdüllah müslümanız
Gözümüzden yaşlar akar

Hadi ordan hadi heri

Ağlama hiç boşuna
Senden akan bizleriz
Gözünden düşen damla
Biziz dostum hep biziz

Kazdığımız kuyuya

Harflerim sana doğru uçarken
Kağıtların kanadında,
Kalemin nefesi takılıyor ardına
Rüzgarların kucağında

Sana gönderdiğim her mısra

senden ne köy olur ne de kasaba
olsan olsan bir barınak olursun bana
soğuktan uyuşmuş bu bedene
ısısını şamarlayan bir soba…
Titreyen ellerime sıcacık bir çay
İçimi kavuran çorba..

Biz iki kişiyiz
Birimiz aydınlık
Birimiz karanlık
Aynı şeyleri yapsak da
Beden olarak ayrıldık

Demek ki zamanıydı ayrılığın
Şuramdan bir şeyi sökerek gittin
Beni parçalayıp hurdaya saydın
Temiz duygularımı dökerek gittin

Yasaktın ya bana bak yalan oldun

Yoluna adadığım şu canımı görseydin
Sana olan sevdamı sevdan ile derseydin
Başını kaldırıp da değerini bilseydin
Ayağına giydiğin çorap olurum derdim

Susuz kalmış toprağım bir tek sana yanarken

Bir gün geçmişin peşine düşüp
kendini sorgulayacaksın.
Daha dün gibi kaybettiğin uzun yıllarını
saymaya başladığında,
inan çok şaşıracaksın.

Hangi umuda koşsam uçurum
Ne yana dönsem yok bir yolum
Hangi pencereye yazmaya kalksam
Buğulanan camda yine burgunum

Zifiri karanlık girer içeriye

“sen bana yasak olmasaydın, geceleri hasretini taşıyan ay yerine, sabahları güneş getirirdi gözlerini gözlerime”


bulutları bıçaklayıp
Hasretini üzerime boşaltan
Hırçın rüzgar,