İnsanın ruhu
Bir ışıktan ibaretse eğer
Yeşil gözlerin,ruhun ta kendisi
Alır götürür beni
Sonu olmayan mutluluklara
Bir sevinç yumağı
Prangaya vurulmuş hayatlar
Köleliğin görünmeyen yüzü
Bir tutsaklık halinde insan
Zengin gününü özgürce
Ezilenlerse zenginlerin istediği günde
Yaşarlar hayatlarını
Selvileşen karanlığın
Hükümdarlığında
Halimizin ertesi
Neşe dahi olsa
Hüzün içermesi
Gölgelenmiş hayatlarımızın
Mavi ve yeşil gözlere sahip kadınlar
Nihilizmin karanlık sularında
Gezinen erkekleri geçmişte kurtardılar
Yaşanacak bir çok intiharın engeliydiler
Üstadım Nietzsche'm
Nasıl bir yanılgıda çırpındıkça boğuldun
Erkekler tarafından incinmemiş kadınlar
Yüreklerinde bir çocuk taşırlar
Yapıları gereği sevgi ve ilgi bekleyen
Tanrının hediyeleridir onlar
Onlara bu bilinçle yaklaşan adamlarda
Birde babasının, eşinin evinde
Yaşamak bir zorunluluğa dönüştüğünde
Erken gelen bir ölüm müjdedir tene
Kimi hayatlar vardır genç yaşta
Yaşlılığın son evresinde hastalıklarla
Boğuşan bir insanın mücadelesinde
Uçmayı öğrenemeyen kanatların çırpınışlarında
Hiçin çırpınışı
Kefenimsi yatağımda
Uzanan beyaz bir çarşaf
Ölümü koklayan
Yaşam kavgasının olmadığı
Zamansız mekânın nehrinde
Tanrının zavallıları
Biz ki yarattığı acizler
Onun oyuncakları
Sevdikleri bahçesinde
Bizlerse birer fazlalık
Onun gözünde
Aklını öteleyememek düşünmeden
Yegane sıkıntı
Uyuşturarak zihni kandırmaya çalışmak
Kendini yalan söylemeye çalıştıkça
Kendi içinde kendine yenilmek
Kısır döngünün zamansızlığında
Yazma eylemi ruhun terapisi
Boğulan zaman içinde
Biraz daha çırpınabilme
Günün karanlığı
Olabildiğince uzak
Ona rağmen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!