Yusuf Ter Şiirleri - Şair Yusuf Ter

Şiir demlendi akıyor
Kağıt kaleme bakıyor
Zehra’ya hisse çıkıyor
Selam benden, selam ola
….Dostluk için çıktık yola

I


Kızıl elma renginde şair
Böğürtü avazı, sesi kalın
Şiiri fırçası ile boyamakta

Günün aydınlanması çok zor. Sabahın pasını üzerinden atmamışken, sisli havada ter su içinde kalmışsın. Kirli elini yüzünü yıkamadan, uzanmışsın boylu boslu yatağına. Yanı başında duran gazeteler, dergiler...Romanının yarısın gelmiş elindeki kitabın sayfasında kırmızı bir şerit bağlı unutmamak için, kaldığı sayfayı fazla aramadan bulup okumak, ama kirli pasaklı haliyle, dağıtmış kendini uğraşını bırakmış bir kenara...Umrunda değil dışarıdaki sisli hava, kaşınmaya başlayan vücudu kaşındıkça yara olmaya ve bir hastalık sıtmasına yakalanmaktan korkarak yerinden kalkmıyor.

Belki de işine öyle geliyordu. Yeltendi kalkmak için, helaya doğru yürüdü yavaş yavaş...
Musluğun başını yavaşça çevirdi, bekledi ki su aksın. Sonra suyun damlası arada bir tane tane düşmeye başladı, uzun bir müddet aynaya baktı, karşısındaki bir çift göze, ayırmadan gözlerini...

Saçının sakalının kendinden geçmiş haline baktı, elini uzattı usturaya:

Vatandaş tanrıya yazdı dilekçe
Savcıdan hakime gelinemedi
Savcı dilekçeye yazdı gerekçe
Tanrı’nın adresi bulunamadı

Depremlerde nice insanlar öldü

Gün geceye döndü ses duyulmuyor
Uğur Karataş’ın yolundayız biz
Ahmet kaya sazın çalar meydanda
Ses veren mızrabın telindeyiz biz

Sazlar çalar diller zılgıt sesinde

Kırık satırlar döküldü
İnce ayarı çekildi
Leyla aşkından yıkıldı
Şeref usta güldü bize

Ağaca sarılı yaprak

dost diyerek sana geldim
kovma beni buralardan
bedenimde canım bildim
kovma beni buralardan

Gönül gözüm senden yana

Köyüm adını kim koydu
Aç gelenler sende doydu
Zalimler durmadan soydu
İmran köyüm bulunmaz ki

Güvenme dıştan gelene

Sahalarda rüzgar gibi esersin
Yakışır Fenerim sana kupalar
Rakip kalelere golü kusarsın
Yakışır Fenerim sana kupalar

Muhteşemdir her bir topa vuruşun

Geldik yarın gidiyoruz buradan
Ömre bedel vere vere kuradan
Bende bir insanım öyle sıradan
Gölümüzde taze umut yok bizim

Yeter bu hasretlik tak etti cana