İstanbul gözlerimde ağlıyor bu gece
Boyuna bir sağanak düşüyor yanaklarımdan
Utanıyorum, çökmüş kalmışım kaldırımlara
Arsız bir sokak lambası
gösteriyor yüzümü,
İşte bu adam der gibi
Kabullenmek nedir bilir misin ?
Sen hiç Bir gece yarısı öksüz kaldın mı?
Tarifi mümkün olmayan bir acıyla
Sesin kısılana kadar ağladın mı ?
Ellerin, parmak uçların, kanadı mı ?
Bir sabah uyandığında,
Hep aynı şarkıda buluyorum
Bu günlerde kendimi
"Sil baştan başlamak gerek bazen"
Öylesine dilime takılmış bir şey de degil
Hani biraz gücüm olsa,
Bu kadar ümidimi yitirmiş olmasam
Biliyor musun ?
Artık aklımın umrumda bile değilsin..
Ne gözlerim gözlerine
Ne ellerim ellerine değmeyecek
Bitti o devir, kapandı o sayfa
Sana yazdığım bütün şiirleri
Adım gibi biliyorum ki
Beni çok özleyeceksin
Bi faydası olur mu bilmem ama;
Özleme!
Çünkü ben seni unutmuş olacağım
Bir gün kapın çalacak
Bi yer var azizim
Gitmeye cesaretim olmayan
Kaybettiğim, yitirdiğim
Sevdiğim, özlediğim
Kırıldığım, incindiğim herkes orada
Şimdi kendi kendime diyorum ki
Ne verdimse kendimden verdim
Ne harcadımsa cebimden
Ben bu kurak gönül coğrafyamda
Kimsenin gülüne suizan etmedim
Çok sevdim,
Çok sevmekten paramparça oldu kalbim
Küçüğüm biliyor musun ?
Ne zaman senin adın geçse bir yerlerde
Ben hemen konuyu değiştiriyorum.
Havalarda iyice soğudu
Bu gün pazartesi miydi ?
Çocuklar döndü mü okuldan
Varsın böyle olsun varlığın yeter
Ben senin azına kurban olurum
Ne yazmışsa Allah nasip ve kader
Ben senin yazına kurban olurum
Sabahın beşinde uyumakla, uyumamak arasındaki endişem kadar düşünüyorum artık seni..
Bir kaç gözü görmez umuttan
ve bir kac kendi ayakları üstünde duramayan hatıradan başka hiç bir şey kalmamış artık bende..
Kalbim sana bir adım atsa,
Aklım üç adım geri kaçıyor senden
Lades,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!