Yusuf Içel Şiirleri - Şair Yusuf Içel

Sen ki, yağmur çiçeği
Uzak kıyıların şarkısı
Akıp giden hayatın yürek çağrısı
Onulmaz sevdaların asi kızı
….
Bunu kimseler bilmez

Ağıt söylemesini bilmiyorsun sen kalbim
Durmadan güzel günler diyorsun
Uslanmıyorsun, durulmuyorsun kendini yoruyorsun
Hayat bu, dipten vuruyor acılar koyu zaman
Şaşkınlıkla kalakalıyorsun anlamlandıramıyorsun
Utanıyorsun yaşadıklarından, yaşananlardan

deli gibi sevmiyordu beni
zillere basıp kaçmıyordu
kapıyı yavaşça vuruyordu
ben açar açmaz deli gibi sarılmıyordu
elini kalbime tutup
işte burada diyordu

bir kuş olup
denizlerin, dağların, geniş ovaların ardından
uçuyormuşuz
alabildiğine özgür
olabildiğine sevdalı
ve düşünmeksizin

kelebekler akıllıdır
bir gün yaşarlar, hayatı görüp çekip giderler
kaplumbağalar da akıllıdır
yüzlerce yıl yaşarlar
kımıldamadan suskun kalırlar
balıklar da akıllıdır

Aynı yoldan giderken
İlk defa gider gibi oluyorum
Hiç şahit olmamıştı
Yoldaki kelebek sen yürürken
Kendiliğinden beyaz kırmızı açılan çiçeklere
İşte bu yüzden biraz da

kalbi kırılmış
erkeklere inanmıyor
kedilere inanıyor
bir de şarkılara
kahvelere inanıyor
pencerede yağmurlara

Mahallenin en güzel kızı aşık olmuş
Kamuran beyle Kanadalara kaçmış
Sonbahar günüymüş, rüzgarı da almış yanına göçmüş
Kapılar kilitliymiş komşu kızının
Yaşlı anacağına saçının telini bırakmış, gitmiş
O gün bugündür geçerken sokakta içim cız eder

hayat: çiçekli kış sağanağı
açarsa senindir
açmazsa yine senin
düşlerinin ateşinde yak ve dağılsın
küllerin altında
dans et mila

Gelseniz
Çay içseniz
Dalında çiçek görseniz
Birkaç iyi söz edip
Vefadan, anlamaktan, aşktan bahsetsek
Birbirimizi çok sevsek