Kimseler bilmeyecekti halimizi
Aramız da ayrılık gayrilik olmayacaktı
Hani habersiz koymayacaktık
Ne oldu ne oldu da tek başına gittin
Ne oldu güneşi bırakıp karanlığa çekildin
Bana mı darıldın bana mı küstün
Sen gittim ya
Bir mezar kazdım gönlüme
Resmini hayalini sevgini
Ve seni koydum içine
Kapatamadım
Baş ucuna taş diktim
Sabır taştı beyler bilin
Ankara da rahat durun
Aklı selim insan olun
Devlet millet bayrak bizim
Meydanlarda söz verirken
Bulutlar suskun simsiyah gökyüzü
Rüzgârlar esmiyor ortalık sessiz
Sokaklar ıssız lambalar fersiz
Karanlıktayım
Ne nisanı gördüm nede ağustos ayını
Vazgeçtim baharından görseydim kışını
Sanadır içimdeki haykırış
İsyandadır deli gönlüm zamana
Son bir ümit yar mevlama yakarış
Duyarsın belki de umuttur sevdama
Gece boyu avuçlarım açıktır mevlaya
Sanadır gözlerimdeki yalvarış
Ya bir namlunun ucun da
Ya kalbinin içinde ya da avucunda
Bu aşkın ömrü dili’nin ucunda
Zor bir karar be gülüm
Bu aşkı yüreğinde yaşatmak
Zor bir karar be gülüm
Başım duman sarhoşum ben
Aşk şarabı içtim bu gün
Halsiz düştüm yorgunum ben
Bu sevdaya küstüm bugün
Gelmesin baharı yazı
Geceleri karanlıklar içinde
Kaybolmuşsam bulsun beni yarenler
Kıvranırken azapların içinde
Acılara merhem olsun yarenler
Dinle gülüm şu derdimi bir kere
Gözlerimden boncuk boncuk yaşları
Ben dökerken sen farkında değilsin
Gül diyerek hep başıma taşları
Yar vururken sen farkında değilsin
Yakıp yıktın ateşlerde kül ettin
Kara sevda yakıp yıktı
Bir kasırga geçti bu gün
Aşk ateşi yakıp gitti
Bir kör duman esti bugün
Han gibiydi gönül yuvam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!