Mahir usta elinde bükülen demir,
Canlanıp sanat olur, gelir dile.
Rab verir insanlara bir kutsal emir;
İşini düzgünce yap, olmasın hile.
Davut büyük aşk ile büküp demiri,
Şaşırır insan bazen, görünce:''acayip'' der;
İçinde bu insanın, yazık: ''acayip şeyler..''
13 Mayıs 2009 Çarşamba
Başı boş bir gemiyim,
Rotamı şaşırdım.
Nereye demir atsam,
Bilmem ki; meçhul;
Kayalar uzak değil,
Korkuyorum, çarparım.
Yıldızlar kayar, bir iz bırakır,
Zaman uzar tam bir asır,
Duygular kalır burada sır,
Anlatılmaz, anlatılmaz.
Kelimeler anlamsızdır,
Bir işe yaramaz.
Kalemim ayrılacağım senden,
Hasretine doyamadan,
Yaşayacağım günlerce,
İntikam alma benden.
Birzacık dinlen,
Zaman ayır kendine,
Kaldırımlar boş kaldı ben gideli,
Kimse yürümüyor artık oralarda.
Şimdi sensiz gece, karanlık, perdeli,
Masumca güneş doğuyor şafaklarda.
Şehir ki; sessiz kalmış, ışıklar sönmüş,
Kıvırcık saçın bir tanem,
Bırak da kalsın öylece,
Rüzgar essin üzerine,
Dalgalansın hep böylece.
Bir güzellik versin sana,
Bir yitik gemi görürsen,
Denizde rotasız.
Ateşler yanıyorsa,
Dünyada potasız.
Bir çıkmazdaysa hayat,
Yolsuz kaptansız.
Kelimeler tanımlanamayan,
Sırlarla kalıvermiş öylece,
Bir sayfaya mahkum olur kalem,
Uzar gider zaman, vakit gece.
Yakar beni de acı bir duygu,
Su gibi aziz, kar gibi ak olsam,
Dayanamam eririm bu sıcakta.
Gündüz hararet, gece ayaz olsam,
Alışamam bulunduğum ortamda.
Ağaç gibi sabit ayakta dursam,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!