Tek katlı bir evimiz var,
Bahçenin altında pınar,
Dizmeden yapılmış avlular,
Suyu tatlıdır, soğuk akar.
Çiçeklerle gelir bahar,
Ben bu akşam köyümü düşündüm yine,
Bir kış akşamını, bir kış gecesini,
Sayfalarını araladım mazinin,
Teker teker okudum satırlarını..
Derken fotoğraflar ilişti gözüme,
Bahçede bir söğüt var, yapayalnız kalmış,
Sanki halimi anlatıyor bana.
Dalları hep eğilmiş, yere sarkmış,
Her bakışta derdimi hatırlatıyor bana.
O yalnız tek başına,
İnsanın eksikliği bilinmelidir, bitmez,
Bunu bilen bir gönül, hiç kimseye kin gütmez,
Eksiklik aranırsa, işler yolunda gitmez,
Hasetle yapılan bir işi, Rabbim yürütmez.
Eksiksiz değil hiç bir birey, bu bilinmeli,
Bir nokta koyuyorum buraya,
Bilmiyorum kaçıncı nokta olacak,
Ben alıştım o noktalara..
Hayatımız da onun gibi bir şey,
Cümleler kelimeler ahenk içinde,
Bir düşünce yüzer beyin denizinde,
Gittin de ne oldu sanki?
Sensiz kalan bir ben oldum.
Bu aşkımızda inan ki;
Gül gibi sararıp soldum.
Bakışını unutamam,
Bir çölün ortasındayım Mecnunca'sına,
Öylece koşuyorum ben Leyla'ma,
Leyla ölmüş artık, yaşayan Mecnun'um,
Ah Leyla! Ah Leyla! Artık kalbimin mezarında.
Gömemiyorum onu toprağa, kürek kırık!
Ümitler kırık değil,lâkin kazmalar kırık,
Hem görülmeye hem de öğülmeye değersin,
Aynı zamanda sevilen, güzel bir beldesin.
Tarihe bir bakalım da, tarih dile gelsin,
Yortan’da yapılan kazıda, Tunç Devri’ndesin.
İvrindi çevresinde Paolitik bir çağ,
Yalnız değilsin bir tanem korkma,
Ben varım bir tek seni yaşayan,
Bu sevdada sakın sen kahrolma,
Hep ben çıkarım seni anlayan.
Bakma öyle uzak olduğuma,
Kalem beni anlar mı bilemem,
Ben onunla dostum her zaman.
Beni anlatır, beni yazar,
Duygularımı geçer mısralara..
Yazılan şeyi asla silemem,
Elim de varmaz karalamaya..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!