Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

.....

......
Sözlerin çürümüş tarihi geçmiş
Çiğ kalmışsın pişmen lazım azizim
Her yaptığın hep yaptığın repete

Rüzgarın önünde savrulan
Kuru bir yapraktı o
Esintiye kapılıp giderdi
Soğuk iklimlerin
Dondurucu kışların ayazında
Bazı bazıda

Deli, deli koştum sokaklarında
Hangi kapıyı çaldıysam yok gitti dediler
Bilmediler bilemediler
Kızgın bir demirle dağladıklarını
Kimsesiz kalbimi affetmediler
İçlerinden biri acıdı dedi ki

Bir gün sen de gidersen diye düşünmedim hiç
Adlarınız değişik sadece Murat Orhan Be/hiç...
Hiç yani yoksunuz nasıl olsa.
Gerekdiği zaman gerekdiği yerde.

Hangi seneydi, hangi gündü,

Tesadüfen gördüm seni
Görür görmez sevdim seni
Mecnun ettin beni, beni
Bir öpücük ver yanağından.

Pervane olur dönerim

İstanbul kokuyor yine şiirler
ufkumunda ufkunda
mukaddes şehir
şehirler her biri gel gel diyor
Mevlâna'dan maada
İstanbul açıyor çiçekler

Tek heceli küçük kelimeler
seni sevdiğimi söylüyor şairane
sen anlarsın leblerdeki lâl rengini
geri çevirme elçiyi
bir buse gönder şarabi

Ah ne giysen güzelim, sana yakışır,
Sabah açmış çiçeksin, sana bakılır,
Kaynayan bir su gibi, fıkır fıkırsın...
Taze çörek bal börek, çıtır çıtırsın...

Hani ya ne dedi dudakların konuşmadan?
Hep okşadın avuttun,
Gün oldu yaktın...

Vaay! ! !
Seni gidi sitemkar,

Ne tadı var, ne tuzu;
Ne de gazı...
Safi boya be kardeşlik,

Siz beğendiniz mi?