Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Rüzgar erkenden uyandırmış denizi
bir güzel yıkamış arındırmış dalgalardan
masmavi kılmış laciverde sevdalı
renkli ışıklar yollamış
Tanrı şafaklarından

Başarılarımla alkışla beni cesaret bulayım
Alkışlama beni şımarmayayım
Ortasını bul ortasını bul ki
Sade yaşayıp mutlu olayım

Ne sınıflarla işim var benim

Mutlaka o arardı demişsindir
Benim yerime fotoğrafımı öpmüşsündür
Ben haber beklemedim mi sanıyorsun?
Telefonun başında sabahladım kaç gündür
Şimdi sen gücenmiş tasalanmışsındır...
Kimbilir neler düşünüp ne sanmışsındır...

Şarklıdır, garplıdır; oktur yaydır
tokmaktır akılsız başa...
anadolu Harmoni/ası
aşı işi savaşı
sevdası;
destan destan.

Güneş olup öpebilsem bulutları
deniz olup boğuşsam dalgalarla
ben ben olup loş bir çınar altında
demli bir çay içsem

yırtıp resimleri silip hatıraları

Hadi beni biraz şımartın
yirmi ikisinde doğmuşum Martın
yılların yorgunluğu üstümde
incili kaftan

geçmedi henüz tutuklu halim

Kanatsız da uçar onlar
yürekleri var kale gibidir muhkem
bakma söyleme kem
dolanma peşlerine
dolanırlar peşine

Ben her yıl bu zamanlar, girerim bir karanlığa,
Kendi içimde,
Savaşırım kendi kendimle...

Yara bere içinde;
Kim bilir, kim bilebilir?

Eksitmemeli değil mi ilişkileri,
Eksiltmemeli yüzlerden tebessümleri...
İlk tanıdığımız da ki o eşsiz heyecan,
O şen kahkahalar,saklansaydı,
Değerli taşlar gibi,yürekte,
Unutulmasaydı,söylenen aşk sözleri,

Bir keresinde gülerken sütü dökmüşdü ağzından
Gülüşü biraz çarpıkdı
En çok da gülüşünü severdim

Yine de severdim
Saf kızdı