Hasret ipini omuzladım bu hayat yolunda
Ben hep bu şehirde yalnızlığa gömüldüm
Kördüğümler atıldı yüreğime sonunda
Bir ayrılık şarkısının notalarında çözüldüm…
Unutulmuşluk acısıyla çıktım yola
günler geçiyor yine sensiz
gecelerim kanrevan sebepsiz
sen başka rüyada gezdikçe
seni sayıklıyorum oysa sessizce
Kusuyorum içimde ne varsa..
Gelen gidenin yerini almıyordu
Gelen kendi çukurunu kazıyordu kalbimde
Yıllar sürmüştü ortalığı toparlamam
Şimdi çok küçük bir dokunuşla
yoruldum
duyduğum sözlerden
içimde biriken cümlelerden
dağılıyorum parçalarımı toplamaya çalıştıkça
yüzüme yapıştırdığım tebessümler tutmuyor artık
anlam yüklemeye çalıştıkça sanki
kendimce seviyorum seni...
hiçbir cümleye sığmayacak kadar
masum küçük bir kız çocuğu gibi
ellerimden tutasın diye değil
ne bileyim işte
içimden geliyor
Keşke yalnız gözlerine değen gözlerini sevseydim
Başka gözlerde parladığında koymazdı o zaman gidişin
Keşke yalnız avuçlarımda terleyen ellerini sevseydim
Başka eller dokunduğunda böyle solmazdı yüreğim
Hey gidi koca çınar
Sonunda sen de mi pes ettin
Yıllardır sarıldığın toprağın tutamadı mı
En derin köklerine kadar sökerlerken seni
Durup sakın bekleme koca çınar
Adının geçtiği satırlara küstüm
Yokluğuna mühürlenen günlere küstüm
Gülüşünü unutan düşlerime küstüm
Senden vazgeçemeyen gönlüme küstüm
Seni zikredemeyen dilime küstüm
Seni imkansız kılan fikrime küstüm
Kutlamak lazım seni değil mi
Karşımda bu kadar güçlü durduğun
İradene bu kadar hakim olduğun
Kendine hükmedecek kadar sevdiğin için
Ve suçlamak lazım ben değil mi
kendimleyim, sessizim
yani ölesiye sensizim...
bir sabah çıkıp gelir misin diye ümit etmekten vazgeçtim
her sabah aynı hayal kırıklığına uyanmaktan yoruldum
görmekten vazgeçtim, sesini duymaktan da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!