Yemin ve ateş Şiiri - Milad Hekimiazer

YEMİN VE ATEŞ

Yine bir kâbusla uyandım,
Zamanın kıyısında,
Ruhum paramparça,
Kendimi avutmaya çalıştım,
"Bu yalnızca bir rüya," dedim,
Ama biliyorum, gerçekler rüyalardan daha acımasız.
Ve ben, bu acıya alışmak zorundayım.

İnsan ne kadar çaresiz,
Ne kadar mecbur,
Acıyı kabullenmekten başka çare yok.
Ama bu çaba hiç bitmiyor,
Bir girdap gibi içine çekiyor,
Ve bitmeyecek…

Bilmiyorum, geriye ne kalır?
Özlem mi, yoksa bir avuç hatıra mı?
Gece gündüz akıldan çıkmayan düşünceler,
Kendini suçlamalar,
Pişmanlıklar,
Ve o hiç dinmeyen iç ses:
"Keşke…"

Belki de sonunda,
Hayatına dokunan insanlardan sana kalan,
Yalnızca bu kırık parçalar olur.
Korkutucu değil mi?
Bir zamanlar mutluluğa sığmayan o bağ,
Sonsuz sanılan o yakınlık,
Bir anda nefrete dönüşebilir.

Öyle bir nefret ki,
Bir saniye bile yan yana olmaya tahammül edemezsiniz.
Ve bir gün,
Hayatı bir başkasıyla paylaşmaya başladığımda,
Bir canavara dönüşeceğim,
Kendi ateşime atılmaya hazır bir deli…

Ne yıkımlar getireceğim,
Ne kaoslar yaratacağım!
Bunu yapmak zorundayım,
Çünkü yapmazsam,
Fena halde yok olacağım.

Doğama aykırı bir sakinlik,
Beni de, yanımdakini de,
Kaçınılmaz bir yok oluşa sürükleyecek.

Ve şimdi…
Bir sessizliğe ihtiyacım var,
Ama öyle bir sessizlik ki,
Bir köşeye çekilen bir yalnızlığın ötesinde,
Bir ölünün sessizliği kadar derin…

İnsan hem rüyalarında,
Hem gerçeğinde,
Aynı yükü taşır bazen.
Ve bu yük,
Asla hafiflemeyecek.

Ama dinle! Sana bir sır vereceğim:
Eğer bu yazılanlar eline geçerse,
Saklarsan beni,
Konuşmazsan,
Hiçbir şey anlatmazsan,
O senden asla ayrılmaz.

Ama eğer bu kelimeler dudaklardan dökülürse,
Eğer bu sır bir başkasına ulaşırsa,
O zaman kaçacak bir yerin olmaz.
Kaçmak da yetmez, unutmak da…
Çünkü gölgeler seni bulur,
Hatta kendinden önce.

Şimdi yak bu sayfayı.
Ama titreme! Çünkü korkarsan,
O geri döner.
Her kelime ateşe karışsın,
Her harf küle dönsün.
Ama unutma; eğer bunu yapmazsan,
O burada kalacak,
Seninle nefes alacak.

Bir gün gecenin en karanlık saatinde,
Kapında bir tıkırtı duyacaksın.
Ve o tıkırtı benim ismimi taşıyacak.
Rüyalarından doğacak bir varlık,
Gerçeğini yok edecek.

Yemin ederim,
Eğer bu sayfa küle dönmezse,
Gece duyduğun her ses,
Her gölge,
Ve her nefes,
Seni tüketmek için var olacak.

Yak!
Yok et!
Unut!
Çünkü bu hikâyenin sonunda,
Kimse hayatta kalmaz.

Milad Hekimiazer
Kayıt Tarihi : 24.1.2025 01:11:00