Yorgunluk Şiiri - Halil Kumcu

İçimde dinmeyen bir yorgunluk var,
Yüreğimin tam da ortasında.
Sol tarafımın içi yanıyor;
Kanatıyor acılarımı, ekim sonu, kasım başında.

Derin bir iç çekiş,
Ellerim titriyor.
Gözaltımdaki torbalardan
Tek tük insanlar geçiyor.

Darağacı kurulmuş avucunda,
Günün ilk ışıklarıyla.
Sen var git;
Bu bir vazgeçiş, günahıyla, sevabıyla.

Kanla kaplı yollarda,
Düşüncelerim ezilir.
Elimde değil,
Kederler birikir.

Yaşamak yorgunluk verir insana,
Adeta bitirir.
Bu ağır yorgunluk hissi,
Bu soğuk taş nedir?

Başımın içinde bir şeyler şişer sanki,
Yaşlılık takıntısı kabarır şuramda.
Bir dilenci gibi minnettarım;
Seni hatırlarım saçıma düşen her beyazda.