Yollar Şiiri - Halil Kumcu

Karanlık çöktü üstüme,
Yollar uzun ve sessiz,
Yıldızlar kadar,
Yapayalnız ve kimsesiz.

Öylece dalmışım,
Gözlerim boş bakıyor,
Yollardaki kesik çizgilerle,
Ömrüm akıyor.

Sözler mi anlatır her şeyi?
Gözlere neden bakılmaz?
Kalp kalbi gördüğünde,
Akıl başta durmaz.

Şimşek çaktı bir kere,
Bu yağmurlar soğutamaz,
Yanıp kül olmayınca,
Zaten aşk aşk olmaz.

Yol dikenli,
Yüreğime batıyor,
Aşılmaz yolların arifesindeyim,
Kerem’le Mecnun bakıyor.

Yunus’la yan, Mevlana’yla dön,
Öyle çık Şems’in karşısına,
Bütün yollar götürecek sonunda,
Musalla taşına.