Yitip Giden Renkler Şiiri - Halil Kumcu

Damlalar kirpiklerimde titrer,
Kalbimin duvarında ince bir sızı açar.
Bir toz bulutu gibi uçup gitmek isterim,
Boğazım düğüm düğüm, keder ağzıma kadar.

Nemli gözlerim içli hıçkırıklara çöreklenir,
Gün gün bir damla gözyaşı acıtır yüreğimi.
Göğsümü sıkıştırır yanağımdaki yanma hissi,
İçimdeki gelgit, kalmak mı zor, gitmek mi?

Ete kemiğe bürünmüş acı, ta şuramda oturur,
Sokak lambalarının soğuk ışığı tel tel boğar.
Yanaklarımdaki çizgiler aklıma aklar düşürür,
Değişti, yitip giden renkler, sesler, kokular.

Üstümdeki büyük bir yorgunluk, yılgınlık;
Gözde başlayan sevda, gönülde alevlenirmiş.
Bu derde düştüm düşeli yanar canım, yanar;
Sözümü yakmış, şakaklarıma beyazlar dizmiş.