Yılmaz Türkyılmaz Şiirleri - Şair Yılmaz ...

Çiçeklerin sarmış içimi,
Yüreğim tıpkı bir sunak gibi!
Seni büyütmüş gözyaşlarım,
Bir yandan bitirirken beni…

Düşlerine girmişim,

Binlerce çiçek açsa da aynı gönülde,
İki güneş birden parlamaz, aynı gökyüzünde.
İki gelinlik giyilmez aynı düğünde...

Anlamışsındır belki rastlaşamadıklarımızdan!
Anlamışsındır, konuşamadıklarımızdan!

Varsın onlar Lale Devrinin çocukları olsun!
Varsın biz de eli nasırlı, alnı terli anaların çocukları olalım.
Lütfen yamalıklı bir devirden geldiğimizi unutmayalım...

Zenginlik güzel şey elbet!
Ama evinde banyosu olmayan,

Sanıyordum ki;
Benim sevdiğim gibi seviyorsun beni,
Sanıyordum ki benden çok özlüyorsun beni,
Sanıyordum ki bendim, dudaklarından damağına değen çayın demi…

Sanıyordum ki;

Dostlukta sonsuzluk olmaz,
Su uyur, düşman uyumaz.
Tarihler yalan söylemez,
Su uyur, düşman uyumaz.

Biz herkese kardeş dedik,

Neler geldi geçti ömrümden?
Ne fırtınalar koptu mevsimsiz!
Çiçeklere boğuldum her bahar,
Ben beni yaşayamadım sensiz!
Gençlik gösterdikçe sıcak yüzünü,
Hasretinle yandım kavruldum.

Geceye ağlarken bulutlar,
Sağanak uçuştu,
Umuda serpildi damlalar…

Kim bilir kimin hüznü,
Kimin sevinç coşkusuydu?

Aşk güzelmiş,
Sevda özelmiş,
Hep özlemektense,
Özlenmek daha da güzelmiş...

Yeminler etmeyeceğim,

Bir hanımefendi tanıdım
İyilerden iyi, canlar canı.
Meleğin yerde gezeni,
İncitmeyen hiçbir insanı…

Erdemliliğin prensesi,

Bir düş ki;
Gözleri aşka gülen!
Canı cananda,
Cananı yürekte bilen.
Aşk ile seven,
Tutkuyla sevilen.