Yılmaz Turgut Şiirleri - Şair Yılmaz Turgut

Elimde nasırlar gözümde yaşlar
Her şafakta gene hüsranlar başlar
Sanki içerimde bir kuyu taşlar
İner yüreğime, örter üstümü.

Yalan dünya yalan ah yalan dünya

Bırakma beni aşkım tut ellerimden
Çığlık atsam haykırsam aldıran olmaz
Unutma suretimi öp gözlerimden
Yere düşer bedenim kaldıran olmaz.

Daha bugün seni gördüm
Yanında da kızın vardı
Tıpkı sana benziyordu
Yürümesi nazlı nazlı.

Gülüşleri ne de tatlı

Nerden çıktın bilmem ki sen karşıma
Çözemedim bilemedim ben seni
Şimdi uzaklarda kaldım bir başıma
Kara gözlerin bana bakmaz gayri.

Kandım duruşuna endamına nazına

Herkes mutlu gezer ben neden üzgün
Bu kara kaşlarım hep çatık küskün
Ellerin sevinci neşesi düzgün
Benim sevinçlerim taa..! Dünden bitti.

Herkes gülen gözle ben neden yaşlı

Senide tanıdım sanmıştım
Meğerse yalanmış gözlerin
Dediğin her şeye inanmıştım
Bunuda içime atarım.

Kelebekler 1 gün yaşarmış

Yine dışarıda soğuk bir tipi
Üşüyen ellerim donar buz gibi
Sevdiğim gurbette unutmuş sanki
Boşuna bekledim gelecek diye.

Yine içerimde ayaz bir gece

Yitirdim sana olan hislerimi
Bende artık hiç heyecan yok
Kaçırdım senden gözlerimi
Kanayan yaralar kalbimde çok.

Beni benden başkası düşünmez ki
Bana benden başkası üzülmez ki
Yaşantımı yazsam kitaplar dolar
Yine anlatmaya sayfalar yetmez.

Beni daha küçükken ağlattılar

Diyar diyar gezdim onca elleri
Son durak bu şehir oldu sevdiğim
Sende artık yoksun beni bıraktın
Bir başıma kaldım ölürüm gayri.