Yılmaz Turgut Şiirleri - Şair Yılmaz Turgut

Elimde nasırlar gözümde yaşlar
Her şafakta gene hüsranlar başlar
Sanki içerimde bir kuyu taşlar
İner yüreğime, örter üstümü.

Yalan dünya yalan ah yalan dünya

Bırakma beni aşkım tut ellerimden
Çığlık atsam haykırsam aldıran olmaz
Unutma suretimi öp gözlerimden
Yere düşer bedenim kaldıran olmaz.

Daha bugün seni gördüm
Yanında da kızın vardı
Tıpkı sana benziyordu
Yürümesi nazlı nazlı.

Gülüşleri nede tatlı

Nerden çıktın birden sen karşıma
Nerden bilirdim vefasız olduğunu
Şimdi yalnız kaldım koca dünyada
Gözlerimden yaşlar dökülür gayri.

Beni can evimden yaraladın

Herkes mutlu gezer ben neden üzgün
Bu kara kaşlarım hep çatık küskün
Ellerin sevinci neşesi düzgün
Benim sevinçlerim taa..! Dünden bitti.

Herkes gülen gözle ben neden yaşlı

Senide tanıdım sanmıştım
Meğerse yalanmış gözlerin
Dediğin her şeye inanmıştım
Bunuda içime atarım.

Kelebekler 1 gün yaşarmış

Yine dışarıda soğuk bir tipi
Üşüyen ellerim donar buz gibi
Sevdiğim gurbette unutmuş sanki
Boşuna bekledim gelecek diye.

Yine içerimde ayaz bir gece

Bilmiyorum sana olan hislerimi
Duymuyorum sesini ve son nefesini
İnan ki bir başkayım yaban ellerde
Sevdiğim şimdi sen, nerdesin nerde.

Bugün yüreğimi dağladım yine

Beni benden başkası düşünmezki
Bana benden başkası üzülmezki
Yaşantımı yazsam defterler dolar
Yine anlatmaya sayfalar yetmez.

Beni daha küçükken ağlattılar

Diyar diyar gezdim onca elleri
Son durak bu şehir oldu sevdiğim
Sende artık yoksun beni bıraktın
Bir başıma kaldım ölürüm gayri.