Yılmaz Turgut Şiirleri - Şair Yılmaz Turgut

Benim elden neyim eksik
Bana hiç yüz vermezsin
Etrafında dört döndüm
Dibindeyim görmezsin.

Kalbinde sorun mu var

Arzuların bittiği bir anda
Ölümün tatlı kokusu duyulur
Duyguların yeşerdiği bir akşamda
Güllerin incecik boynu bükülür.

Ağlama yas tutma mahsun çiçek

Kocaman bir duvar karşımda durur
Güneş tam tepemde başımdan vurur
Kalbimin toprağı yağmursuz kurur
Çaresiz bir kulum şimdi neyleyim.

Nasipte hiç yokmuş birini sevmek

Birini çok severim
O beni hiç sevmez
Birine aşkla bakarım
O beni hiç görmez.

Varsın beni bilmesin

Belki o da beni delice sever dedim
Bir hayalin peşinden koşarak gittim
Belki şansım olur, bu kez kaybetmem dedim
Yazdığım masala bir ben kanmışım.

Çok sevdim gerçekten hem de yürekten

Kimselere kendimi anlatamıyorum anne
Anlıyormuş gibi yapıyorlar ama anlamıyorlar
Yakından bile sesimi duymuyorlar
Hatta ! dokunuyorum görmüyorlar.
Beni bir anlayan sendin anne
Şimdi sende yoksun uzaklardasın

Bana sakın darılma
Söz gideceğim uzaklara
Bugün belki son günüm
Neden beni görmüyorsun.

Ne haldeyim bilmiyorsun

Zelzele kalbimde büyük şiddette
Enkazı yaşadım bunu bilmedin
Rüzgarlı bir günde geçmiş vakitte
El salladım sana...Beni görmedin.

Rüya aleminde uzun müddette

Bir yerde tesadüf sana rastladım
Duruşun endamın hayat doluydu
Sana hislerimi tam açıyorken
Evliyim demenle yıkıldım kaldım.

Ben yalnız çobanım koca şehirde

Yakında sonbahar başlar
Dalından yapraklar düşer
Hazanda kalbim sızlar
Yine yalnızlar üşür.

Sonra kara kış gelir