Yılmaz Aybar Şiirleri - Şair Yılmaz Aybar

Melek sadece adı,
Kendisi nerdeyse cadı.

Dili sanki insansal değil,
Robotsal bir yapı.

Ay ışığını Güneş'ten alır
Bilenler böyle bilir olayı
Bilmeyenler Ay'ın kendi ışığı sanır
Ya Güneş'in nerden kaynaklanır ışığı
Bilen var mıdır
Nedir işin aslı astarı

Annem anlatırdı:
Samsun’dayken biz,
Ben iki yaşımdayken
Günlerden bir gün
Bir rivayet çıkmış ortaya
Maya takvimine göre

Bilindiği gibi
Kurallarla başımız hoş değil
Örneğin yazım alanında böyle bu
Elimize kalem alınca çoğumuz
İnanılmaz yanlışlar yapıyoruz
Trafik alanında da böyle bu

Aşağıdan bir delik
Yukarıdan bir delik yeter onlara
Ötesine vermezler metelik
Bakmazlar başka şeye
Baktıklarını görmezler
Bir şey anlamazlar gördüklerinden

Evet,
Dindar bir nesil yetiştirmek gerek,
Fakat öyle yarım yamalak değil,
Gerçekten dindar bir nesil;
Dindarlığı sırf oruç,
Namaz,

Dünya ne güzeldi vaktiyle,
Mozaik görünümündeydi,
Yönetim biçiminden müziğe kadar
Her şeyleri farklıydı ülkelerin,
Çok renkliydi gezegenimiz.
Ama birilerine battı bu güzellik,

Dünya ne güzeldi vaktiyle,
Mozaik görünümündeydi,
Yönetim biçiminden müziğe kadar
Her şeyleri farklıydı ülkelerin,
Çok renkliydi gezegenimiz.
Ama birilerine battı bu güzellik,

Daha önceleri nerededirler
Bahçelere güz inince gelirler

Şarkıları öyle hoş sedâdır ki
Yavan kalır yanlarında şiirler

Dünya kurulduktan sonra geçen
Çağlar ve çağlar boyunca
Dünyanın ne yuvarlak olduğuna,
Ne döndüğüne inanılırdı,
Ne semavî dinler,
Ne de Tanrı kavramı söz konusuydu,