Yıldıray Coşkun Şiirleri - Şair Yıldıray ...

gitmek istedi
neden?
diyemedim.
buz gibi sustu
titreyen dudaklarımda nefesim dondu
sonra zaman

arkasını dönmedi gitmedi bile
gideni yolculamak cümleyi tamamlamaktı
gitse yarım kalmazdı
gitmedi
kaldı
acı

kimse
kimsenin kimsesizliğinin
kimsesi olup susturamıyor
kimsesizliğini
herkes kendi kimsesizliğinin
kimsesiz sessizliği

Varlığın yokluğunda yok olmuş varlığınla kimdi yoktan var eden nereden bileceksin
Bilip bilmezden gelip gittiğin yanlışlardan nasıl doğru doğurup doğruya ereceksin

Gökler kapandığında yeryüzünün alnına kıyam/et diyecekler
Hadi şimdi kıyam/et ve bir secdelik zamanı imanına inandır!

karanlık aynaların
içinde kaldım
yokladım yokluğumu
bensiz
kuytularda
insansız kaldım

Gülüşün
İlk günüm
Son sözüm de gülüşün
Ne tuhaf tecellidir
Gülmeye davet edip
Ağlatan da gülüşün

kırılan kanatların gök yıkan çığlını
duymayan
görür mü
yağmurun yanağını ıslatan gözyaşını

kimi zaman zamanın ahı var izahı yok
kuşlar göçer göğümden yolu var yuvası yok

kuralların kuralsız ihlali aştı haddi
karıştı toprağa su çamurdan sıyrıl hadi

el ele tutuşan
yan yana yanar
.