Kim tanır gülüşünden o sözü bal damlayı
Kim görür gözlerinde ağrıyan sancıları
Kim duyar
Şifacı şairlerin damarlarına zerk ettiği hüzne müptelayı
"Kaldırımlar..! "
kıyamet kopmadan öldü insanlık
insanlık namına
insan eliyle
kazılmış çukurlarda kaldı insanlık
kusursuz alemin kusuru insan
Hep gecesiydim gündüzlerinin hep karanlıkta ki yüzün
Bir sabahında gün aydınlık olmayacak mı yüzüm
Taşları gediğine koyan usta ellerin, çırağıdır bu kalem
Dünya denen hanenin nankörüne ithafen, söyler ince sözünü
Muhattabı çok yüzlü, o yüzden;
Güler topaça dönmüş yüzü
Taaaa diye başladığım cümlelerle çizilir
her şey yokken hiç vardı
...
yaşadığım evler
şahidim duvarlar
yıkıldı
adım adım gençliğimi ezdiğim kaldırımlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!