Yıkama Şiiri - Kasım Kobakçı

Rüyaya taş attım şiire değdi..
Pembe yıldızlar birer birer sönerken,
Kelimelerle saklambaç oynadım.
Artık ebesin, gözlerini gerçeğe kapat.

Safiye'yi arayalım, o kafiyeyi keserken.
Heceler özgürce çıksın,
Kanatlarıma konsunlar,
Hayaller diyarına uçalım..

Bana tekrar aşktan bahset,
Kelimeler yeterli değildir,
Tek hecede bitir, adı aşk olsun.
Korkma! Sorun değil, uçuştayız.

Duyguları, kelimeleri gizleyelim..
Şimdi ihaneti anlat, korkusuz ve sessiz,
Çığlık at ki kimse duymasın.

Şimdi biraz merhamet tozu,
Burada, orada,
Biraz vicdan aptallığı, pullu,
Şimdi doldu, sahneye geçelim..

Ruhumuz kalıbına sığmasın, gönlümüz yerinden oynasın.
Biraz senden bahsedelim, yokluğundan bahsedelim,
Anılara diyelim,
O ağacın altında, bu denizin dibi...

Ardından efkar dumanına karışan sigara,
Soluduğumuz karanlık olsun,
Tabutumuz cesedimiz olsun,
Onu mezara gömelim.

Tarihi kahramanları arayalım,
Örneğin, Herkül Merkür
Bu ağırlığı kaldır
Olmadı, bu dünyayı o taşısın,
Atlas mat.

Sen? Boş ver, otur ve izle,
Unutma, hala kanatlarımdasın.
Geçelim günleri, boşa harcayalım,
Hayatımız boşa geçsin,
Dönülmez yoldan gidelim.

Korkma!
Bunun anlamı ne? Rüya görüyoruz..
Dokunduğu yere bir taş daha atalım,
Şimdi gözlerini aç,
YIKAMA..