Mehmet Tevfik Temiztürk 2 Şiirleri - Şai ...

Zamansız mekânlarda otistiklik ruhunda,
Bilinç çizgisi ile dik duruş olurunda…

Bekleme yerlerinden kâinatlar dışında,
Muaf sayılacaklar kıdem sıralamasında…

Otistikler dürüstler masumluk bakımından,
Alı veri bilmezler doğal olduklarından…

Kaş göz atma hoş değil sadece bir ifade,
Var anlamına gelen aslı yok biçiminde…

Rab, sizleri korumuş doğarken arındırmış,
Şer hedefleyenlerin içinden ayıklamış…

Demiş, siz masumsunuz karışmayacaksınız,
Hoş olmayan şeylere el atmayacaksınız…

Otistikler gerçekçi anlamlı ve kararlı,
Uymadığından bize onlar daha kazançlı…

Bizler hak zannederken kötülüklerimizi,
Otistikler tanımaz ya da reddeder bizi…

Dolap kekle doluydu şahsımız tarafından,
Zaman zaman bizler dahi acıktığımızdan…

Göz hakları vermeli yemek sonralarında,
Vermesek de olmuyor durum oluştuğunda…

Her hâlinden belliydi otistik zıplıyordu,
Ne yerinde oturma ne ölçü biliyordu…

Bu geçici mutluluk açıkçası belliydi,
Beş dakika da olsa huzur içerisindeydi…

Bir yol mu seçmişti dikkat çekme şeklinde?
Çok usulün içinden yol birlikteliğinde…

Her hata sonrasında bağırıp çağırılmalar,
Bilinç, vermeden uzak yaptırımsız kurallar…

Çok laf seviyesizlik ilkellik göstergesi,
Ardı sorun dert dolu sıkıntı vesilesi…

Konuşmamaksa erdem, sıkıntılı toplumda,
Baş vurmamak mı şart samimiyet dışında?

Çocuk konuşmuş olsa diyecek hocam vardır,
O hem çok mütevazı hem de çok fedakârdır…

Diyecek, annesine o güzel insandır,
Hep bizle ilgilenmiş hiç oturmamıştır…

Çocuk, otistik ise anne baba acılı,
Akıl, meşgul durumda toplumsa ön yargılı…

Önünde bir gelecek seçeneksiz şekilde,
Deva dersen kalmamış öfke nöbetlerinde…