Yavuz Erdin Şiirleri - Şair Yavuz Erdin

Madem kara kalemle yazılmış kaderim.
Neden yeşerir yüreğimde sevgi filizlerim.
Sende olma çık hayatımdan,yetmedimi çektirdiğin.
Ruhumu paramparça etti o son kurşun dediğin.

Hiç düşündün mü bende nefes alan bir faniyim?

Sus Artık.
Sus diyorum yüreğim sana.
Sessiz çığlıklarının bir faydası yok.
Ne yar a ne de yarana.
Gelmeyecek görmeyecek seni anlasana.
Çağırıp durma seslenme artık onun vicdanına.

Tanımıyorum ben bu şehri
Her ne kadar içinde yaşasamda
Yüzler yabancı
Sesler yalancı
Dost bildiklerim
Ve yüreğime ektiklerim hep uzakta

Çok ama çok düşündüm bu iki ismin üstüne
Ne yaptıysamda başka bir anlam yükleyemedimde
Tek bir fikirde sabit kaldım çıkamadım o düşüncedende
Işte benden de böyle bir yorum geldi Turan ve Denizin Türküsüne

Turan ve Deniz iki güzel kardeştir bir bedenin içinde

Kafesteki bir kuşun
Kanadındaydı sana dair umutlarım
Özgürlüğüne kanat çırpsa
Uçup gidecekti herşey
Kafesinde kalsa
Ölecekti yükümü taşıyan

Gecenin dem'i çöktüğünde yüreğime.
Yalnızlığın hüznü çöker kara bir bulut gibi üstüme.
Işığım olurmusun? Ateşim? Közüm? Dünyama parıldayacak.
Olursan eğer senden gayrı hiçbirşeyde umrumda olmayacak.

Meçhulden bir ses fısıldasa kulaklarıma.

Unuttun mu beni gerçekten
Yoksa, unuttum deyip kendini mi kandırdın?
Hiç mi ama hiç mi acımadı için
Hiç mi üzülmedin bana GİT derken

Bir kere olsun sızlamadımı be vicdanın?

İnsan aynaya baktığında
Gördüğü suretten utanırmı
Utanabiliyormuş meğer
Ne zaman ki bir insan imkansızı sever
İşte o zaman başlar utanma dolu günler

En büyük kalp ağrım ömrümün son durağısın.
Nefes alışverişim sevdamın son noktasısın.
Diyebilmek isterdim içine bakarak gözlerinin.
Ama sen bana öyle uzak,öyle uzaksın.

Cismini bilmezken ismini kazıdım yüreğime.

Tatsız hatıralardır dört bir yanımı saran.
Ondan sebep hiçbir yürek bana yanmaz,
Buza dönerler soğuğumdan.
Sanki şu hallere gelişimin,
Tek sorumlusu benmişim gibi.
Donuk halimden çekinirler,