Yavuz Erdin Şiirleri - Şair Yavuz Erdin

Bu ne kara bahttır,bu nasıl kara yazgı böyle?
Çırpındıkça battığım bir bataklığa döndü ömrümde.
Bir ümit sarıldığım kurtarıcı gördüğüm o ellere.
Dokunduğum güne nalet ettim,pişman ettiniz nihayetinde.

Yüksünmedim,pervane gibi dönüp durdum etrafınızda.

Saat sabahın dördü
Yine o güzel hayalin uykularımı böldü
Kavuşmanın bile bir mucize olduğu şu hikayede
Ellerinin sıcaklığını bile düşünmek yüzümü güldürdü

Her katran karası bir gecenin bir sabahı vardırda

Devrimcidir benim sevdam hem çilekeş hem isyankar.
And içtim yüreğinde ihtilal yapmaya topsuz-tüfeksiz.
Darbeci diye yaftalasalarda beni kalabalıklar.
Aşk ihtilallerinde de değişirdi yönetim dediğimiz.

Acı vermez benim ihtilalim,mutluluktur sonucu devrimlerimin.

Suskunluğum yüreğine su serptimi?
Mutlu oldun mu ben gidince dünyandan?
Sende mi bir paçavra gibi buruşturup attın yüreğimi?
Onca hayalkırıklığımı sana anlatmamın ardından.

Canın sağolsun be gülüm deyip geçmek var aslında.

Haydi bir şiir yaz demiştin
Sadece benim için olan
Ruhumu derinden etkileyip
Bakışlarımı anlamlandıran

Oysa bilmiyorsun şu gerçeği

Çok sevdim ama pek sevilmedim nedense.
Ondan sebep ihtiyacı var gönlümün sevmeye sevilmeye.
Ümitsiz bir anımda çıktın karşıma bak şu talihin işine.
Saudadem olma ne olur sokul usulca yüreğime.

Tanımadan geçme, geçme ne olur bendeki beni.

Esen rüzgarlar hangi melodileri fısıldar kulağına.
Sararan yapraklar yeniden yeşerir mi gönül bağında?
İstiyorum seni desem alırmısın yüreğimi ellerinin arasına?
Çok uğraştırma ne olur, sende var isem gel bana.

Biliyorum,bu sözler çokça çınlamıştır kulaklarında.

Dilim haykırmak ister yüreğim sessiz.
Yaşım akmak ister gözlerim fersiz.
Duymazsın feryadımı olsa bile yerli yersiz.
Bilirim,aldırmazsın yarama.Kabuk bağlar sensiz.

Baktımda şöyle bir geriye neler yaşamışım.

Başkaları için çağlayan aşk pınarların,
Ben oluncamı kuruyup çöle döndü.
Gönlünün istediğine yaktığın aşk ateşin,
Seven bir gönülle gelen ben oluncamı söndü.

Boşa çekilen kürekmiş meğer onca çabam,emeğim.

Anlam veremiyorum bu cins-i latiflere
Sevgi,aşk gibi duyguların değeri yok gözlerinde
Nerde saçma sapan insan var koyarlar kalplerine
Her acıyı çekerler değer bilmezlerin elinde

Sonrada derler ki siz hepiniz aynısınız