Yaşlılığın Gençliği Ellili Yaş

YAŞLILIĞIN GENÇLİĞİ ELLİLİ YAŞ

Her gün bir şeyimi yitirir oldum;
Alnımda çizgiler belirdi demin.
Kalbim yara aldıkça kanıyorum,
Parça parça ölüyorum bildiğin.

Zihnimdeki boşluklar çoğalıyor;
Kimsecikler kalmamış etrafımda.
Rüzgârdaki bir tüy gibi titriyor,
Ruhum üşüyor, savruldukça Huda.

Yaşlılığın gençliği ellili yaş;
Yelkovan akrebe yolda kavuşur.
Yıllar ay gibi, aylar gün pürtelaş;
Eskittiğin yüzüme damga vurur.

Hayatın en ıstıraplı dilimi,
Ağladığım gecelerde girdabı;
Tokat gibi bir aşkla geldi resmi,
Maziyi kaybetmenin acı kaybı.

Ağır basınca bedenim üstüne,
Gamlı gönlümden bir heves eksilir.
Kafam sendeler, saçmalar gitmene;
Yanılgılarımdan bülbül incinir.

Yâdıma allak bullak göçer adın;
Nefesim kesilir merdivenlerden.
Derin birkaç kesikle bıraktığın,
Yüreğimin inmediğin dibinden.

Öksüzlük, yetimlik ağrır açtığın,
Ömrüm gölgene sürüklenir o an.
Ciğerlerime sökün eder acın,
Elini söze götürdüğün zaman.

Şu dünyada oluşumun koşulu,
Ölümden kaçma isteği korkutur.
Yollar görünmez, kayalarla dolu;
O da boşluk, girdap gibi soğutur.

Hüzün, beyaz saçlarımın sırdaşı;
Bir düşüm vardı, beraber yaşlanmak.
Geri gelmez yaş, sadece bir sayı;
El ele, kol kola o gün haşrolmak.

Can er ya da geç, meşk de sensin, aşk da;
Hem başka çıkar yolu yok ki bunun.
Acıtsa da, dert de sensin, deva da;
İnsan bu, beklerken alışır meftun.

8 Ocak 2024 / Pazartesi / Ankara