Yaşar Yaramış Şiirleri - Şair Yaşar Yaramış

On sekiz yirmi yaşlar,
İşte o çağlarda başlar,
En güzel,ölümsüz aşklar

İçinde bir fırtına kopar,
Dolu dizgin yol alır duygular.

Her yıl Martta kutlarız Nevruzu
O,yeniden doğuşun rumuzu.
Orta Asya'dan Anadolu'ya
Bir sevinçtir kaplar yurdumuzu.

Yemyeşil olur tabiat ana

Türkmen şehri Kerkük,Musul
Kürdün eline geçiyor usul usul.

Kuşatma altında Telafer
Aylardır alınamıyor bir haber.

Kumara verirsin,
İçkiye verirsin,
Fuhuşa verirsin,
İş Allaha gelince
Su koyuverirsin.
Bu değirmenin

Yapılacak hiç bir şey yok dedin,
Her şeyi bir anda kesip attın.
Peşimde senin gibi çok dedin,
Beni bir çöp gibi yere attın.

İdam mahkumlarına bilene,

Bir çöp gibi yerlere atıldık.
Çocukca avunduk,avutulduk
Nedense hep itildik kakıldık
Hiç umulmadık anda satıldık.

İyilik cezasız kalmaz derler,

Artık senin olsun bu şehir,
Bu cadde,bu sokak.
El ele gezdiğimiz sahil,
Oturup sohbet ettiğimiz park.

İşte gidiyorum,gör.

Bir Ağustos böceği,
Bir de karınca.
Hangisi hangisine gider,
Başı darda kalınca.

Elbette Ağustos böceği.

Ninlilerle uyuttun bizi
Ak sütünle büyüttün bizi
Tıpış tıpış yürüttün bizi
Can ciğerim,her şeyim ANNE.

Saçlarına kınalar yaksam

İnsanın insana yaptığını,
Hayvan,hayvana bile yapmıyor?
Öyle sapıtmış ki insanoğlu
Yaradanına bile tapmıyor?

Dost edinmiş düşmanı İblisi,