Yaşar Yaramış Şiirleri - Şair Yaşar Yaramış

Tabiat ana, yeşillere bürünmüş,
Bademler, gelinlikler giyinmiş
Tüm kâinat misk-i amber sürünmüş
Bu ne hoş bahardır Yarâbbi!

Bağlar,bahçeler hep yeşermiş,

İki yüzlü sahtekarlar çıkalı,
Kendini kurt sandı dağın çakalı.

Ulu orta hiç durmadan pavladı.
Arslanda onu bir güzel avladı.

Ben bir gemiyim.
Okyanus ortasında bir gemi.
Kaybettim sevdiklerimi,
Kaybettim ülkemi.
Bir türlü dönemiyorum
Demir aldığım limana.

Bilseydim senin bu kadar zalim
Bu kadar acımasız olduğunu
Hiç sevip,övermiydim seni.

Sana kitaplar dolusu
Şiirler yazarmıydım.

Ne Amerika,ne Rusya, ne Çin
Her şey vatan için,millet için
Dediler yaktılar maşeleyi
Aydınlık,gelecek günler için.

Onlar saf Anadolu çocuğu

Çağır beni geleyim
Benim güzel Meleyim
Seni gördüm vuruldum
Şaştı benim feleğim.

Kiraz gibi dudaklar

İnsan dediğin küçük bir cenin,
İşte o, bir damla aslın senin.

Ümit verip çekip gittin
Beni uçuruma ittin
Seni aradım bir ömür
Yer yarıldı sanki yittin.

Düşmüş büyük kente köyden.
Kimi garptan,kimi şarktan.
Kurtulmak için yokluktan
Savaş verir, simit, suylan.

Ayrılmış anadan,yârdan

Yalın ayak,başı açık,
Düştüm yollara,yollara.
Biraz deli,biraz kaçık,
Düştüm yollara,yollara.

Gözüm yaşlı,boynum bükük