Yaşar Yaramış Şiirleri - Şair Yaşar Yaramış

Elden bırakma kızım, edebi,namusu
Her köşede seni bekler bir yığın pusu.

Adam sanıp baktıkların,
Aydın deyip taktıkların,
Yeşil ışık yaktıkların,
Sakın seni aldatmasın!

Kalıp insan,kendi şeytan,

Bir garip Yaşar vardı,
Bir kıza sevdalı.
Hep onun için ağlardı,
Yıllar yılı,yüreği dağlı.

Gezerdi caddeleri,sokakları

Ey birbirine kenetlenmiş böcek!
Ey gökyüzünün maviliklerinde uçan kelebek!
Gül,eylen,dolaş,hayatın acısından bana ne diyerek.
Gez,mis kokan kırları,yeşil baharı,çiçek çiçek.

Ey yüce dağların eşsiz kahramanı!

Kimileri makam,koltuk kapınca
Büyük adam oldum sanır aklınca.
Hem küçük dağları ben yarattım der,
Hem de gezer öyle sırtında semer.

Kurdun sevdiği hava sistir,pustur

Yarınlara kavuşmaya
Hep el ele tutuşmaya
Ülkem için duruşmaya
Gelin hele gelin.

Sağcı,solcu ayırmadan

Ekranlarda varken bir sürü dizi
Anlatmıyor bir çoğu bize bizi
Öyle vahim ki kültürel yozlaşma
Gafletten kaybetmişiz kendimizi.

Eğitim yaz boz tahtasına dönmüş

"Allah'tan başka hiç kimseye
Ne kul ol,ne de köle
Yaprakta ağacın bir parçasıydı
Bak şimdi kapılmış gidiyor sele."

"Başkalarından buyruk alanlar,ancak onlara kuyruk olurlar."

Gülüşüyle cana can katar,
Bir bakışla nice can yakar,
Çıkınca caddeye,sokağa;
Herkes ona gıpteyle bakar.

Güzellikte üstüne yoktur.

Antalya'nın batısında
Akşamında yatısında
Hatta tüm gün ortasında
Serindir. Cennet Çeşmesi.

Doyran,Geyikbayırı'ında