Yaşar Yaramış Şiirleri - Şair Yaşar Yaramış

Bu devirde mum yakıp arasan
Yine bulamazsın gerçek dostu.
Hele çocuk gibi saf kalırsan
Hiç şüphesiz deldirirsin postu.

Kalp dediğin bir et parçası
Ne camı var,ne de sırçası
Çok narindir, çabuk kırılır
Çok dikkat ister açıkcası.

Sevgin bir çağlayan gibi içimde
Gece gündüz hiç durmadan çağıldar.
O,hiç bitmeyen menbadır içimde
Ta içimde parıl parıl parıldar.

Paramız yok,pulumuz yok
Bürünecek çulumuz yok
İnsanlar hep şeytan olmuş
Güvenecek kulumuz yok.

Ne olacak işin sonu

Dudakları nar çiçeği
Hep şerbettir içeceği.
Öyle bağlanmış ki ona
Yok ondan vazgeçeceği.

Dudak kiraz,yanak elma

Şu azılı hırsızların
İtlerin uğursuzların
Hiç utanmaz arsızların
Her gün karşımıza geçip
Pişkin pişkin konuşması
Bir de gülüp sırıtması

O ellerin ellerimi tutmuyor
Gözlerim gözlerini unutmuyor
Dönüp duruyorum sabaha kadar
Gözümü bir türlü uyku tutmuyor.

Ne etsemde aklım,fikrim hep sende

Baktım iki eli,iki ayağı var,
Boynunda kravatı,
Sırtında takım elbisesi var.
Adam sanıp selam verdim.
Süsecek öküz gibi baktı.
Şey...deyip yutkundum

Sıcak sıcak yatakları
Sevgi dolu kucakları
Duman tüten ocakları
Nasip eyle Rabbim bize.

Al bayraktır gökte yüzen

Devenin kıllısına tülü
Canlının cansızına ölü.
İnsanların soysuzuna da
Denir.Her zaman kahpe dölü.

İnsanın süsü saçtır,sakaldır