Yaşar Püllü Şiirleri - Şair Yaşar Püllü

yalancı bir bahar olsa da gözlerim
bir ben bilirim
hücrelerimde canlanır
Romeo ile Julıet'i utandıran
koca koca sevdalar
hangi katında yargılanacaksa gökyüzünün

En çok bendim isteyen
Çocuk olmanı ozan
Yaşın 18 olmadan
Büyümeni istemeyen

Şimdi makinalaraın başında adamsan

sen beni
umursanmaz uykularda arıyorsun
ve darmadağın buluyorsun
ben kendi sıcağıma hasret
denizsiz kıyılarımda
hüzünlü gemiler onarırken

Ters yüz ettim içimi
irin doldu gökyüzü
aah kendim
tutuklu mavi
kır çiçekleri
anarşist çiçekleri dağların

Kartal yuvalarında evcilleştirip yüreğimi
dizine baş koyan
uykularımı kandırmışım
gözlerimin arkasında ağıtlara sığınıp
dudaklarımda saklı sıcaklığını ısırmış
yaralar kanatmışım

Ağıtlarla doğmuşuz anamızdan
_______________tarlalarda
başak sarısında huzur bulmuşuz
höllük elemiş sarmışlar bizi
tenimizin toprağa benzemesi ondan.

Bu şiir Antoloji toplantısından önce karalama olarak yazılmış
pantolonumun cebinde okunmayı bekliyordu. Toplantıda
tanıştığım güzel insan Gökben Hanım benden yarım kalmış
bir aşk şiiri yazmamı istedi. Daha önce yazmış olduğum bu
şiiri ilk Gökben hanıma okutturdum. Şiirler ilgili beni cesaretlendirdiği için kaydettim.

Anadolu'dan Oğluna
1

Doluyum oğul anayım
Sızı düşmüş memelerime
Çok uzak yollardan gelmişim

Bu kent
en derin uykusundayken
soz asılır dil susar
tutma ellerimden
ellerinden ellerim kanar

Namlusunu bilmeyen
Deli bir fişek olsaydı
Bizim çocukların sesi
ve tetik düşseydi
Bu çarka kaptırmasaydı elini
kanatmazdı yüreğini