Yaşar Püllü Şiirleri - Şair Yaşar Püllü

ay koksun diye gece
bir ırmak kopmuş dağlardan
tohuma kar suyu yürürmüş
titrek bir tay gibi ürküyor zaman
ben heceleyerek soluyorum seni
dizlerim tutmuyor anlıyorum da

Yol yürüdüğün kadardır
Satır başlarında ayaklarının
Hayat yaşadığın kadar
Söyleyemediklerindir hatırladığın
Gül, dikeninde kanadığın kadar güzeldir

Sen
Yüreğimdeki karanfil tohumunu
Irgat gülüşlerine saklayıp
Geceleri kokladığım
Sevdamı çalıyorsun
Sarılmamış yaramı kanatıyorsun

Yediyüz km uzak sana
Konya da bır adam
unut gitsin

Aşka toy
acemiliği ile mahkum hayata

susmuşum sevgili
köküme susmuşum
paslı bir demir gibi
konuşamıyorsam
ve küsmüşse dil ağzıma
özlemindendir

Babasına benzer bir oğlan
sığmaz asfalt yollara
ın cin top oynar yarasında
suç gizlenmiş akşama
yüreğini sıksa kaldırımlarda
boyunca akacak kan

Bir ölüm tasarlanmaşkı sorma
hüznü doldurup koynuna
uçurumlar beslediği aşına
Ağrı dan yavarlanır Nemrut a

******

kükürtlü yagmurlar yedim
en leylim zamanlarda
dilce kanadı yüreğim
ne kepaze yeminler söndü avuçlarımda
söz kirlendi
gözümü bağladılar karanlık odalarda

Vay saçları yüreğime dolanan
Vay töresi isyan
Sevgilim
Canıma can katan
İşte alıkoydun beni yolumdan
Böyle yalnız

Özlenen değerli olmalı
ışık çok renklı
en derın kuyularında
ince sızılar biriktirmeli insan
ısrarda inatçı olmalı
sorular sormalı