Yaşar Püllü Şiirleri - Şair Yaşar Püllü

Aşk tohumdur
yanlızlık büyütür derinlerde
çiçeklenmeye başlarsa
güz vurur yüzüne.

Dünyadan insana

O adam yine oturacak mavini gölgesine
başını sevmeyecek kimse
toprak saf alkol
gök gerilecek
kopacak ip.

Umarsız batar gün
kuralsız
geceye susar bir militan
adı umut
uzakları besler düşlerinde
geceye kusar

Dağlarda tutuşan ateşti Prizat
yalnızlığın tortusuna sönmüştü
ömrünü törpülemiş
uğruna kaçtığı adam
döllenip terk edilmişti
binlerden birdi

Gözlerime bulaşmış bir kere mavı
Delirmişim
Neyleyım
İz bırakmış tenıme
Yurdumun dört bir yanı
Örsle dövmüşüm özümü

Yağmurla ıslanmıştım
Soğuktu
Güneşin cebimde unuttuğu
Işıktın
Gobi çölünde cansuyum
Kim böldü uykumu

Her şeyin ucuzladığı, düşünen insan beyinlerinin yozlaştırılmaya çalışıldığı ve kantinlerde bir hamburgere satılan şeylerin adına aşk denildiği bir zamanda, üzerinde büyüyüp su içtiğimiz toprağımızın sorunlarını anlatmaya çalışmak için Mim Kemal Ertuğrul ile başlayan Ahmet Erdem ve Ali Aydoğdu ile devam eden dalga ya bir damla olsun diyedir yazdıklarım.



Dur
Yolcu bile olamayan

Bir ikramdır yanlızlık
İnsandan insana
Yorgun ve kederli adamlardan alır kadınlar
En kanlı yerlerinde saklarlar
Eteklerinin altından fırlar yinede
Hep alnından vurulur

Sevinci sorgulayan bir yolun kenarında
yüreğimde yaktığın çıraya düşüyorsun

Efkarlıyım mümkünüm yok

Adliyeler utansın, hakimler sussun diye

Kimse bilmeyebilir
anlayamaz kimse
herkesin dokunmaya korktuğu
bir yaşamak şeklidir.
gözlerim ah gözlerim
ne çok yakışırdı dünyaya