El ayak çekilince şurama,
Yarım kalmak acısı saplanır.
Ömrümün hazin günleri
Gitmek ve kalmak arasına sıkışır.
Her daim geç kalmıştır gidenler.
Yaşamak sırf bu yüzden ağırdır.
Hayal kırıklığının ruhunda açtığı boşluk,
Hiçbir yere sığmaz; bedenini acıtır.
Elemli bir gam yükler üstüne.
Her yere yabancısın.
Böyle yazılmış benim yazım, der;
Bir şey olmamış gibi devam eder öbür yanın.
Sonra eski defterler kapanır.
Gündelik hayatın peşine düşersin.
Yaşamın ucunda,
Yolculuğa devam edersin.
En iyisi çocuk kalmakmış dersin.
Bir süre yaşayıp gideceğiz, nasıl olsa.
Masal içinde hayal;
Aşk meşk bu dünyada nasılsa!
Kalmak yaralar,
Bir türlü gidemezsin kendinden.
İki ayağının üstünde
Bir çuval dolusu şeyler acıtır dönerken.
Yaraların başkentinde,
Hayatta kalmak zor zanaatmış.
Onun eli başka avuçlarda terler şimdi;
Hiç kimse gerçek değil, kandırmacaymış.
5 Ekim 2023 / Çarşamba / Ankara
Halil KumcuKayıt Tarihi : 24.2.2025 15:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Yaraların başkenti, yaşamın acıları ve hayal kırıklıklarıyla yoğrulan bir yerdir; orada kalmak, gerçeklerden kaçış değil, acıların içinde var olmanın adıdır."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!