Yalnızlık Şiiri - Halil Kumcu

Ne zaman düşüme gelsen,
Hayallerim yıkılır, üşür.
İki damla yaş düşer gözümden,
Dilimden ıpıssız cümleler dökülür.

Penceremi döven yağmur,
Şakaklarıma düşürür kimsesizliğimi.
Zaman, kalbimdeki kulu kül eder;
Nasır tutan yüreğin bilmez sensizliğimi.

Ne zaman bir düş görse hayallerim,
Kör olası bir resim, ateşime kor atar.
Yalnızlığın türküsü düşer hepten;
Beklenmedik bir ağrı gibi yakar aynalar.

Her şeyden, herkesten uzak, hiçlikten ibaret,
Çırpınarak içimde dönen bir dünya var.
Geçmişim, acıklı bir yılgınlık verir, konuşamam.
Yaş aldıkça yaralanır siyah beyaz anılar.

Gün gün tükenen zamanın çarkında,
Elimden kayıp giden yitirdiklerim çok oldu.
Mevsimsiz şehirde çürümek bu olsa gerek,
Ölümün sessizliği, beyaz bir kefende son buldu