Seni kim kurtaracak
Bu kin nefret nereye kadar
İnsan ettiğini bir gün bulacak
O zaman seni kim kurtaracak
Seni doğuran ne hevesle doğurdu
Ağlayışının sebebini aradım bu gece
Kalbimdeki boşluğu sorguladım kendime
Sana ben kol kanadım bir tek kelimeyle
Bu gün beynim bulandı yüreğim ve sustum
Yaşlandım mı ne kafa tutamıyorum hayata
Ahtı kara bahtı kara gece gündüz dost ara
Yine açtı bugün içime yeni bir yara
Bu dünyada gerçek dostu nerde bula
Yakup sevilmedin sende bu dünyada
Dostlara gerçek dost diyemedim
Her akşam ufuk kırmızı rengi alınca
Yorgun halim derinlere doğru dalıyor
Yalnızlık korkusu ruhuma salınca
Hüzünlü gözlerim eski günleri arıyor
Sararmış yüzüm semalara dalıyor
Bayrak tepeden yine kalleş ateşi açıldı
Ak tütün karakoluna on beş bayrak asıldı
Ana ocağına yine bir avuç tuz basıldı
Yürekler yine yandı yandı tutuştu
Gökten yağmur değil göz yaşları akıyor
Bizler garip insanlarız yazık halimize
Gülmek yasak ağlamak var bize
Hayallerim dizilir gözüm önüne
Ölmek yasak eğlenmek yasak bize
Para pul gezmek tozmak nerde
Hayatta kalmak çok güzelde
Ah cebimiz birde para görse
Birde insanlardan darbe yerse
Hadi hayatta kalda görelim
Her şeyi yoluna koydum tamam dersin
Her ana kız gibi gelinlik giyemedim
Anama, babama, kardeşime doyamadım
Bu dünyada bak bende yalnız kaldım
Uçup gittin kayan yıldızlar gibi anne
Hayata veda edip beni yalnız bıraktın
Gülmedi hiç o mahsun yüzün
Eksik olmadı yüreğinden hüzün
Düğünümüzü yaptık biz bu güzün
Yüzünü güldüremedim bak anam
Bak biz büyüdük uçtuk yuvadan
Önce gönlü hoş gözü tok olmalı
Tuttuğunu koparmalı kenara atmamalı
Hiç kimseye ihanet etmemeli
Bir insan önce mert olmalı
Sevdin mi gönülden hep sevecen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!