Yahya Yahşi Şiirleri - Şair Yahya Yahşi

Gönlüm filizkıran rüzgarıyla savruldu.
Yeşil tefenkleri koparırcasına asma dalından.
Bir aşka kıvılcım çaktı yaban kumrusu,
Geldide geçti Avşar kızı göç yaylasından.

Aşk bitmez,aşk her daim can pazarında
Aşk yaşanır,izi kalır hatıralarda.
Aşk hayalde,aşk kalır kasımpatıda.
aşkın izi silinmez,aşk düşmüşse bir kere gönlüne.
silemezsin buğulu camlardan.
çekip gitmelere bakmaz aşk.

Bir yokluğu anlatır sende ki yüz.
Dehlizler gözbebeklerinde uzanmış,
Yutar gibi her şeyi kendine.
Dağınık saçların hırçınlığında,
İnatla yükselir birkaç beyaz tel.
Kaybolma korkusu sarar sonra,

Ey! Frekanslar altında, boğulan insan.
İstemezdin bilirim.
Metal örümceklerin,
Kızıldan öte ağ örmelerini,
Ve bir gün yaşadıkları dünyaya savaş açıp,
Uzaklarda yaşam aramalarını...

Ay ışığında yanan ateştir aşk.
Cümle odunu söğüt olsa tüter.
Cümlesi meşe olsa kor olur,
Uzarda uzar...
Ama birgün duman olurda gider.
Bazen bir kapı çalınışında gizlidir.

Ağlamaklığım,
Anladığım gibi yalnızlığım.
Yalnızlığımsa,
Anlayamadığın birine ağladığım.

Suratlara bakıp ta aldanırsın.
Sessizliğe bürünmüştür çaresizliğinde
Dost bildiklerin,
Daha kaç kez sineye çekersin kahrını,
Tutunamazsın o dostlara,
Birde bakarsın ki!

Dost dediğin kıvılcım gibi olmalı en olmadık zamanda yakmalı acıları. Sevdayı birlikte dokumalı en değer verdiğiyle mesela kuyuların değil ati zamanların Yusuf’u olmalı. Adam gibi adam olup tutmalı ellerinden sevginin. Mesela birlikte yüzmeli en sevdiğiyle her ırmağı tanımalı. azgın sulara kürek çekmeyi bilmeli kıyılara merhaba diyebilmeli.
Benim diye sahiplendiğin gönlü olmalı aynı ritimde atmalı kalpleri mesela, aynı yöne bakmalı gözleri ve hisler dünyasında seyahate çıkıp yazmalı yaşanmışlıkları.
Dost dediğin yoğrulmuşluğu olmalı gözyaşından en sevdiğinin. ve aynı kandan aynı candan tene ten giydirebimeli birbirinin, tutsak gönüllerin önünde rahatlatmalı sevda denizinde boğulanları.
Dost dediğin sevdayıda katmerlemeli yufka yüreğinde. bir başka görmeli aşkın melankolik tuzağına düşen sevdalıları. Hazana bahar rüzgârları getirmeli ta uzaklardan, ama baharıda yaşamalı körpe zamanlarında… Her kesten aşkın acı zehrini yudumlayıp sevda iklimine sunmalı yeni aşk soluklarını arıtmalı mesela çirkin aşkların yıpranmışlıklarını
Dost dediğin durmamalı öyle her istasyonda. Sorunları çözdümü fırlamalı derhal yerinden. En asi fırtınalara aldırış etmemeli. En kötümser hisleri delip geçmeli yüreğinden.ve can evinden vurmalı ölü ruhların postunu en sevdiğine kol kanat olmalı.Ve en sevdiğiyle Uçmalı ötelere.. Aşkın hatmi için hatme çiçeğinden birlikte iksir almaya gitmeli defalarca… Kimsenin bilmediği acıları, kimsenin bilmediği aşkları ve kimsenin düşleyemediği kadar engin bir hayal denizi. Olmalı.
Dost dediğin.tüm çiçeklerden toplamalı rayihaları, aşkın düzleminde diz çöktürmeli hayatı

Gel desen gelirmiyim? ya da git desen gidermiyim?

Ne gönüldür bu? arafatını yaşıyor zifiri aşkların.

Ömür dediğimiz birkaç nefes arası,

Kalemler nice çileleri taşımıştır,
Bembeyaz sayfalara.
Harflerin kırılganlığından yansır,
Elem ve ıstırabın izleri.
El yazısı kelimelerden anılar,
Bir başka düşer kader yaprağı