Çıkmaz sokaktaki yabancılaşmış insan
Ürettiğin ürünlerin boyundurukluğuyla yaşıyorsun
İnsanı insan olmaktan uzaklaştıran değirmen dünyada
Özünü teknolojinin evriminde yitirmişsin
Hapse girmişsin parmaklıksız
Kalabalıklaştıkça yalnızlaşmışsın
Kaybolmuşsun dünyanın boşluğun da
Başkası olmuşsun
Dost gülücükleri uzak bir umut
Kavgan yitik
Satmışsındır hürriyetini bir ekmek parçasına
Karanlık bir rüzgâr esmiştir çoğul yalnızlıklarına
Katığın olmuştur yurtsuz baharlar
Hep kış olmuştur hürriyetin
Aşınmıştır umuda merdivenlerin
Kayıt Tarihi : 10.5.2008 14:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Pencereler
Şu milyar pencereli taş yapılardan
yükselen şey uygarlık(mış) diyorlar
gökyüzünü,yeryüzünü,evreni
dinamitle,buldozerle,benzinle deliyorlar.
gökyüzüne bakamazsın is,duman
yere sağlam basamazsın kayıyor
kum gibi kaynıyor trafik canavarı
nefes almaksa yaşamak arkadaş
balkon açık,açılmış pencereler
sivri bir mahzendesin,yolunu kaybetmişsin
ölsen külün savrulmaz ırmağın sularına
kendine kilitlisin; gökte,yerde,karada
kimi sepet sarkıtıyor taş duvar
gülmüyor yüzleri satıcıların
yaparken yıkıyorlar kentlerin dengesini
dengesizlik dengesinde cambazlar
kanatıyor toprağın atardamarlarını.
milyarlarca pencere pramit çıkmazında
küf ve gizem kokuyor irkiliyorsun
korkuyorsun yaralısın,öfkelisin,yalnızsın
yabancısın kendine gökdelen batağında.
pencereler; çürümüş bin cesetin
ürkünç göz çukurları! ...
Sevim Kırgezen
(Buğulu Düşler Durağı şiir kitabımdan 14.10.2005-Karacabey)
Sayın şair yorum olarak şiirimi gönderdim kabul etmeniz
dileğiyle,sevgi ve saygıyla...
TÜM YORUMLAR (1)