Volkan Yoruç Şiirleri - Şair Volkan Yoruç

Bakarım gökyüzüne her gecenin katranlığında
Ziftler sarmış gibidir düşlerim
Gözlerime yaş dolar
Anılarıma acılar akarken
Sevdalar geçer hüzünlerle

Gözlerim daldı yine gökyüzüne
Güneş batmak üzere
Sen batıda,ben güneyde
Aramız
Üç kilometre
Hüzünle çöküyor

Sessizlik içinde bir gece var
Koyu maviye aşık gözlerle bakarım
Loş ve ıssız
Bulutların arasından gülümseyen aya donakalır bakışım

Ayın içinde bir sima hayal ederim

Gülü denk düşmüşüm hülyalarıma
Sen demişim,her gülü koklayışımda
Lakin solupta gitmişin artık hazana
Senden ayrı derman yoktur aşkımın acısına

Sarmalanmış diken üstüne diken bağrıma

Gök mavisi solsada, gece zifte bürünsede
Senden gelen bir gülücükle yeşertirim tomurcukları
Bir nefeste açarım gökteki bulutları
Gözlerinden aldığım ışıkla yakarım yıldızları

Yalnız kalsamda güneşe bakarım gündüzleri

Ben sevgiyi sokakta bulmadım
Yada bir kovukta
Bana kimse satmadı sevgiyi parayla
Yada takas etmedi eşyalarla
Onu sen koydun içime
Yani kalbime

Sen doğdun
Bir haziran sonunda kundağa kondun
Gülücük saçtın
Bir bahar bahçesinden yayılan o hoş kokuyu gönüllere bıraktın
Sen bugün doğdun
Doğduğun her günden beri umuda tutundun

Deli ve asi rüzgarlar essede yüzüme
Gök firuzem görünmesede gözlerime
Sığınsamda şu buz soğuğu duvarlara
İçimde bir sen varsın
Ve senle ısınırım bu güz akşamlarında

Sevmeyi bilirim
Sabahı,öğleni,gecesi
Alacası,karacası farketmez
Divane olmalı sevgi

Sevilmeyi bilmem

Ne masal ne rüyaydı benimki
Güldüğüm zamanları özler olmuşum
Şimdiler de bir garip huy edindim ki
Son bir kez daha doğdum güneş gibi

Mevsimler güz olmuş nazarımda