Volkan Yoruç Şiirleri - Şair Volkan Yoruç

Sırra kadem basan düşlerimdenmi sebep
Her ağlayışta bir köşe bucak kaçmakmı dır bu
Görülmesin gözlerimdeki rutubet
Duyulmasın bendeki hıçkırık ilelebet
Gönül yalnızlığı
Ne anam ne babam bilir bu ağrıyı

Sen uzaklarda, ben buralarda
Sen yeşil dağların ardında, ben beton duvarlar arasında
Sen mutluluk denizinde, ben sensizliğin ateşinde
Sen giderken ümitlice, ben yakarım kendimi körüklercesine

Odalar sessiz
Sessiz odalar
Herşey nefessiz
Uykular sessiz
Kimsesiz
İfadesiz

Sevdim
Belki deliceydi belki ümitsizce
Seni sevdim
Sevdanın dikenleri batsada
Gözlerimde süzülen sendin
Ya bir gözyaşıydın

Seni seviyorum hemde çok
Ellerini nasılda tutmak isterim
Neler hissettiğimi söyleyemesemde
İçimde bir yerlerde seni gizlerim

Saçmalamam bundan sebeptir

Severim geceleri
Uykusuzluk değildir derdim
Sessizlikler içinde hayâl etmeyi severim
Sevdiğimi düşlerim
Hayâlini kurarım
Nasıl uyur?

Ve bir kapı açılır
Işıklarla dolar oda
Yıllarca karanlığa mahkum o oda
Bir başka aydınlığa karışır

Gökten bir kuş uçar sessizce

Bir bakıştı ki ne mümkün unutmak
Öylesine derin
Öylesine keskin
Ve konuşmadan sevgiyi,aşkı gözlerinle anlatmak

Verdi elleriyle ki ne mümkün kırmak

Sızarken bulutlardan yağmurlar
Ben ıslanmam
Üzerime dokunamazlar
Yandığımdan sebeptir
Buhar olupta üzerimden uçarlar

Sevmek
Düşlere dokunurcasına sevmek
Ilıkcasına esen meltemlere özlem gibi
Yahut ayışığında yakamozları seyreder gibi

Sevmek