Kiraz ağaçları
Aldandım gülen yüzlere
Dört mevsimi bahar sandım
Dikenlerini görmeden
Bütün güller kokar sandım
Bozdunuz düzeni, ettiniz talan
Özünüz de sözünüz de, hep yalan
Kendimi bilirim haktan vazgeçmem
Ali'nin yoludur kanımda olan
ARTIK SENDE BİRAZ BEN GİBİSİN
Bin bir ümit
Hayalimde büyütüm
Gök yüzünde kuşlara
Hergün seni anlattım
Ben sana kaç adım geldim,
Saymadım.
Uzanıp tutmak istedim ellerini,
Kuyuya kısa kalmış ip gibiydin,
yetişemedim .
Bi rüyaydın ,
Olmayacak şeydi ama oldu işte
Önce ben aşık oldum ,
Sonra da sen
Bir kuş gibi düştüm
Merhametli gönlüne
imkansızlıklar döküldü dudaklarından,
Karanlık gecelerin yalnız insanıyım,
gölgelerde aradım kendimi.
Kalabalık caddelerde yatar,
çıkmaz sokakların son durağına bakarım.
Gömerim bütün dertleri içime,
üstüne bir de cigara yakarım .
Orda bi dur bakalım "Kadın"!
Sana bir şiir yazacağım, dedim.
Her kelime, eksik kalıyor
Ama bir yerden tutacağım.
Daha bir şiir kadar dinlemedin beni
Nasıl anlatayım ki seni
Duydum ki efkârlıymış,
bir fincan kahve alıp,
bir dal sigara yakıyormuş geceye karşı.
Dumanı gökyüzüne karışırken
yıldızların arasından çoban yıldızını arıyormuş.
Elvedalar bile mücadele edip
Apansız gidişine takılamadı
anladığım yanlış doğrusu Oldu
Yaptığın bütün yanlışların
Ya da ben kendimi anlatamadım galiba
olsun demek isterdim
Gitmeliyim…
Biletimi aldım, Eylül kenarı ilk trene.
Zaman sarısı yapraklar dökülmeden, takvimlerden.
Bakınca yorulduğum yokuşları bırakıyorum
yaşlandığım duvarın gölgesinde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!