Volkan Aksal Şiirleri - Şair Volkan Aksal

ağır metal yangınları
suyla sönmüyormuş öğrendim
tutup bir sabahı alnından öptüm sonra
o gün bu gündür geceyim..

ve bir yol ağzıyım ikilemde

''yalnızlık insana çok şey öğretirmiş
ama sen gitme ben cahil kalayım.'' N. Hikmet

**
o şairler ki
nice soğumuş aşkların

kimliksiz herhangi biriyim gözlerinin o kalabalık şehrinde
toplu konutlar için yıkımına başlanmış anılar gibi biraz
biraz da kubbeli ve yüksek sesli cümlelerden kaçarak
kıyısından seyrediyorum ömrüne iliştirdiğim kafiyeleri..
her düş gibi bir yerlerde nefessiz kalmanın acısı
ve gerçeğin o ağır baskısıyla yeniden ekrana dönmenin

aksanı bozuk bir aynada okunan cisminizin eğriliğiyle
kalbinizin güzergahı arasındaki benzerlik
saçmasapan bir şiire konu olacaksa şayet
aklınızdan geçenlerin saydamlığıyla
kağıda düşeceklerin bulanıklığı arasındaki
mizanı çıkarabilecek bir muhasebeci bulmak için

senin için elimden geleni yapıyorum
yüzlerce şiirin oldu bende..
ressam olsam
bu kadar tabloyu nereye koyardım..

başka bir öyküden sekip de gelmiş gibi bakıyorsunuz dünyaya
kurbağalara benziyor içinizdeki değişken evrim ama daha koyu
ve daha siyah bir yanı var aslında gözlerinizden taşan öfkenin
aklıma öylece yer ediyorum sizi..

bütün bu çıkmazların savurduğu yaşam hatları

ve yolun beni getirdiği yerdeyim...
dağılan sisin ardından
görüyorum hayatın yüzünü tüm hatlarıyla..

özlemlerim yok değil
yalnızca yaşamak değil amacım..

oyun bitti
perde kapandı..
o ışıklarla dolu şehir
hatıralarda kaldı..
yıllar boyu yollar biriktirdim
şiirin gülen yüzü

zamanın sıkışmışlığına saplı bir bıçak değil mi
içindeki bu bahar sancısı..

elini sürdüğün derinlik,
bir yaranın kabuk bağlayışını anışın değil mi..

'bir ağaç gibi' renk ver hayata
çünkü ne bir şiir kadar uzunsun
ne de göz ardı edecek kadar kısa