Kendini; Dünya'lı gibi gören,sınıf bilincinde,ezilen tüm insanların yanında yüreği atan,doğduğu coğrafya'ya hasret,
insan olma sorumluluğunu,ve sömürgecilerin gerçek yüzlerini ve amaçlarını bilen,çok bilmiş değil(ukala) cahilde olmayan,yazdıkları ile gerçek yaşamı bire bir örtüşen,
insanlığa ve doğaya sevdalı,adı barış,soyadı dilizülfikar...
Biri...
Olarak
Değerlendirin yeter.
aşk mı yazsak birazda
fırtına geçmiş olsada üstümüzden
bir adımda açık pencere
çıkardık gözlüğü
bir uçumluk kuş kanadı
biter mi desek
gün çocuğun göremediği düşünce
döner dolaşır
göz hep seyirtir durur
kök zincirleri başucunda oturur
eller cebinde çekip çıksa
ben susarım sen konuş
yada ben ağlarım sen gülümse
şafağa sabaha öğlene geceye
haydi gidelim yıldız toplamağa
ne kadar insansak o kadar iyi aslında
ot biçelim karanfil süsleyelim
bana bi
________'seni seviyorum desen
yatar uyurum'
_________bi başka severim
etten kemikten
Bu Şehir
bu şehir var ya bu şehir
eskisi topraktandı şimdi demirden
gürültüsü yıkılıyor başıma
ortalık toz duman
ben yandığımda
üflesende sönmüyor olacağım
ne karınca çiğner beni
ne öküzün altında buzağıyım
ne çok uzağınım senin
çok yakınındayım oysa
batıyorum battıkça
gökyüzüne yeryüzüne baktıkça batıyorum
düşünce şarabiden nar kızılına
güvercinlerimi şahin bakışlı
kartal kanadına asıyorum
...
kendi siyahında ıslanırsa gece
gün ışımasında kendini kurutur
kaç kalem bekler
elde kağıt
elde zifir dosyası
yüz çiçek açsan
bin yaprak döksende
yine adın sonbahar
geldik gidiyoruz işte
ellerine kına yak
bir arpa boyundayken ömür
gece karanlık şavkı üstünde ayın
bir başka kuytuda kalmış ışığı
gök mavi yer karanlık
soytarı kapmış en büyük payı
devir puşt devri
mevsim zemheri
-
Ferah Yılmaz
Tüm YorumlarYüreği olupta, bu yüreğinin varlığıyla yüreği elinde gezen dostlara selam olsun, Yüreğinize sağlıkk