Veysel Taş Şiirleri - Şair Veysel Taş

bahar tam tekmil darağacındadır
baştan aşağı kavga yumruk havada
kırılmaz yağmur aynı yerden iki defa
düğümler aynı türküyü söyler
aynı makamda devrim
hep aynı makamdır sol taraf

ne varsa yaşamak adına yarın
kentin sokakları dahil
kaldırım taşları ses kimine
kimine ayak izleri tuz kokulu
gece gölgesidir sabahın
mumlar kısık bir ayışığı taşır içinde

Baharın Muştuları

gidelim sevgili gidelim
dağlara kırlara bayırlara
nasıl olsa
düştü yüreğimize son cemre

hiç bir dua beni affetmez
hiç bir kitap yazmaz suçsuzluğumu
fırat dicle kan akardı ben susardım
diyetini ödüyorum sessizliğimin
dicle susmuş
kan kusuyorum fıratın öksüzlüğünde

sonbaharı çağırdık ta
ay ışığı onikisinde durdu
o gün bu gündür
ne yara kabuk bağladı
ne güvercinler özgürlük sağladı
ne omuzlar omuz omuza geldi

hiç bir dua beni affetmez
hiç bir kitap yazmaz suçsuzluğumu
fırat dicle kan akardı ben susardım
diyetini ödüyorum sessizliğimin
dicle susmuş
kan kusuyorum fıratın öksüzlüğünde

Önce insanım,sonra;
Mazlum;
Filistin'li Müslüman Arabım,
Şii Türkmen,
Kürt,
Ermeni,

Ahmet Bayındır Anısına

gülü yarım koklayıp gitmek var mıydı ahmet abi
daha bayındır yapacaktık bahçelerimizi
yorulacaktık sen sayki ıslanacaktık ay ışığında
dokunsan dar boğaz yıkılacaktı

Gitsem acılarıma dayanamazsın
Biliyorum yattığım üstü açık sabahlarda
Yorganımın yere düştüğünü
Zahmetine katlanmadın boyumun ölçüsüne
Şimdi erken gitme zamanı bu hoyrat şehirde
Bil ki daha çok ıslanacak sarı yaprak döküldüğünde

dudağının avucumda unuttuğu ıslık
kaybolmuş bir ıslak mendildir gözlerimin önü
yaşama dair ne varsa tükettik sanki
kitaplar küskün şiir utangaç
tiyatrolar çoktan kapattı son perdesini