Veli Pan Şiirleri - Şair Veli Pan

Bir Çocuk Bir Ana

Kucağında bir çocuk 3-4 yaşlarında
Sabahın körü koşuşturuyor bir ana
Düşündüm bu saatte bu telaş bu koşuşturma
Şu kısacık ömürde bunlar revamı anaya

Sosyal medyada bulmuştu beni
Mesajdan yazdı tanıdın mı beni
Tanıyamamıştım resminden kendini
Yıllar öncesi hayal meyal ötesi
Bilmece sorar gibi beni sorguya çekti
Şimdiki resmi esmer topluca biri

Bir Garip Köylü
Aklımdan hiç çıkmıyor gariplerin köyleri
Sarı sarı buğdayları
Yeşille donanmış pancar tarlaları
Bahar gelince kırlara çıkan,
Sekerek koşan kuzuları, oğlakları

Bir gün başımı alıp gideceğim bu diyardan
Arkamda bırakacağım geçmişimi dünümü
Çekip gideceğim ardıma bakmadan
Veda etmeyeceğim sevgililerime
Ansızın gideceğim buradan
Artık görmek istemiyorum gözyaşı

Bir güzel isterim
Güleç yüzlü candan olmalı
Özüme uygun özgün olmalı
Candan sevmeli bir olmalı
Uğruna can verebilmeli
Bir güzel isterim

Yıllar var ki görmediğim
Her gece düşlediğim
Biri var bir yerlerde
Yıllardır adı dilimde
Söküp atamadığım
Şaşarım kalbimin haline

Bir köy var hayalimde
Evlerin önünde söğüt ve iğde ağaçları
Aşağı sarkmış dalları
Allar giymiş genç kızları
Pencerelerde küpeli gülleri
Mis gibi kokan ekmekleri

Duygu yüklüyüm bu gece
Dönüp bakıyorum resimlere
Dalıyorum eski günlere
İçimde ateş gözlerimde yaş
Yüreğimde geçmeyen bir sızı
Yıllar geçti dinmez mi bu acı

Aklıma düştün niye
Gözümün önündesin yine
Hayalimde bile
Gülüyorsun sinsice
Bıraktığın bitmeyen çile
Olmuyor güzelim sensizce

Aşkımı, sevdamı bir rüzgâr gibi savurdum,
Kalbimi, dipsiz kuyuya vurdum.
Bir tek seni aradım her soluğumda,
Fakat kendi ellerimle hayalimi kuruttum.
Sözlerim yankı bulmaz, sesin gelmez uzakta,