Veli Pan Şiirleri - Şair Veli Pan

Yıllar sonra karşılaştık
Konuştuk ayaküstü
Anlattı kısa kısa geçen günleri
Gözlerinde gördüm kederi
Benim gibi yaşıyordu pişmanlıkları
Belli ediyordu o kara gözleri

Canım dedim bugün ona
Canın çıksın der gibi baktı bana
Ara sıra böyle olur ama
Tutkuyla sever beni daima
Bu gün anlamam gerek onu
Yüksek çıksa da ses tonu

İsyan ediyorsun içinde garip bir duygu
Kıraç toprak ta doğmuşsun
Adın okunmaz derler köylü bu
Çalışır çabalarsın nafile
Yüz adım önde başlar onun çocuğu
Diyorlar isyan etme alın yazın bu

Haydi insanoğlu
Gel kuralım yeni bir dünya düzeni
İçinde sen ben o hepimiz olmalı
Siyahı beyazı sarsısı
Var mı fark insanoğlu hepsi
Birdir hepsinin atası

Git git eski yıl, hoşça kal diyemem inan
Kan gözyaşı elem doluydu her an
Her sabah bir olay, her akşam bir hüzün
Dostlarım, nasıl bir yıldı kan gölüydü dünyan
Hoş geldin yeni yıl, insanlığa umut ol

Sanki yeminliydim
Senelerdir uğramamıştım
Yaşadığın yurduna
Nasıl oldu anlamadım
Bir anda buldum kendimi senin orda
Dolaştım Konak – Kemeraltı çarşıda

Kaderimiz mi yoksulluk
Biz mi istemiştik bunu
Sizin tuzunuz kuru
Dilinizde bizim yoksulluk

Sömürür durursunuz bizi

Zaman ağır, yükler daha da ağır,
Her gün bir savaş, her gün yanar bir bağır.
Ekmek parası kazanmak zor, umutlar kırık,
Gözler karanlık, yürekler hepten yanık.
Pahalılık kemirir, ruhu azar azar,

Saçlarında aklar sönmüş gözünün feri
Aklında bin türlü hatıralar gizli
Son günlerin hep dertli
Anlatmaz oldun hallerini
Sanki geçtiğin yollar hep dikenli
Başın önde selamdan sakınıyorsun kendini

Yorgunum dostum yorgunum
Kahrediyor beni dünüm
Geçip gidiyor ömrüm
Hala sana vurgunum
Geçmiyor seni düşünmeden günüm
Bazen diyorum