Annem
Lan Bedirhan.
Nasıl da bildin sol yanımın ağrıdığını...
Ama bir fark var;
Benimki ölmedi Bedirhan.
Oyunsa, oynayacağım…
Dizleri üzerinde,
al yanaklı,
küçük bir çocuk gibi..
Ama söz ver!
Büyük bir adam gibi;
Senin güzel sesinden artakalan,
bir hiçliği yaşıyorum şimdi…
Boğazımda anlatılamayacak bir hüzün.
Tüm papatyalar çığlığıma;
seviyor, seviyor, seviyor diye,
yapraklarını döküyorlar bir, bir...
Bu hayatın hükmüdür bana
Bu çaresizlik dag gibi
Bu İstanbul mudur yoksa
Bu çaresizliğim, sen mi Nena
Tez elden bir resim yolla bana.
Biliyorum!
Hasret ağlıyor du.
Oturduğu iskemlenin,
sertliğinden şikâyet duyan
kaba etinin üstünde:
Camın buğusuna yazdığı adıma,
bakarak iç çekiyordu.
Ben bir seni sevdim,
birde seni.
birde kıvır kıvır saçlarını
kelimeyi kelimeye kırdırmanı,
büyük harfi küçük harfe,
bogdurmanı sevdim.
Akşamdan bir avuç dolusu yıldızı,
serpiştirdiğim yüzün!
Sabahı al yanaklı ak hüzünlerini;
Buz gibi soğuk suyla sıvazlayan,
sen gibi şafağa dimdik,
Gibi değil ahvalim….
Bak, gözüm:
Şimdi git,
yarın akşam
bu saatlerde yeniden gel…
Şuurumu kaybettiğim bir zamanı,
yaşamalıyım senle konuşmak için.
Ölürdüm yar…
Deki; sende bir zelzeleyim
Deki; sende kızgın çöl ateşi sıcağıyım
Deki; senin damarlarında dolanan lavım ben
Deki; istersem sende oluşan ilk intihar fikri,
Yolumda taş var anne!
Kocaman, kocaman taşlar.
Ne demiştin:
…”Yanından geç”
Değil mi anne?
Geçiyorum anne...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!