Ezel-im...
Uçurtmamın kanatlarına
Can veren rüzğar
Ebed-im...
Yediveren çiçeğim
Hatırlarmsın Floryada döner ekmek yedik o gün....
Sen çok sonraları öldün...
Biz dağıldık...
O sahildeki kum taneleri gibi
Şimdi ağlasamda
İnlesemde faydasız
Zeytınyagı olsan
Adatepe kokulu
Ekmek olsam bende
Hep sana bansam kendımı
Bulansam sana
Sonra uzerıme
Uzak kalmak zorunda değilsin
Sen koymadın kilometre taşlarını
Adını bilmediğin kentlerin
Dönemeçsiz yollarına...
Açmadın ki arasını yıldızların
Mahcubiyetin zulmünden mi güneşin
Gitme
Fetih sonrası talan olur gidişin
Sarar seni zehirli sarmasıklar
Dolanır parmaklarıma deniz dibi cınlerı
Tahta masa uzerinde taze kekik kokum
Kargalardan saklarım seni
su ve çorak
Kekremsi bir özlemmiş gidişin
yavan ekmek gibi,
düğüm boğazımda...
barut kokar
Sen beni özleme
Ben gökyüzündeyim şimdi
Bir bulutla dost oldum
Yağmurlar yağdırdık
Aşkın çöllerine
Gülücükler dağıttık
İstanbul’a sen yağıyorsun
Bozuluyor tılsımı gecenin
Polis sirenleri yankılıyor beynimde
Yürüyorum aldırmadan
Her damlanda eriyen varlığıma
Sokak kedileri kaçışıyor önümde
çok uzaktı
yaklaştıkça kaçardı limon ağacı
mevsim yazdı
zamansız açardı leylak düşleri
ekmek kadar hızlı bayatladı çocukluğum
ve aniden büyüdü türküleri
Bir başlangıç olacaksa
O bu gün olmalı...
Bugün olmayacaksa
Hiç başlamamalı...
Küçük bir ihtimali varsa
Yaşamanın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!